Orto Botanico dell'Università di Siena, Siena

Orto Botanico dell'Università di Siena to ogród botaniczny prowadzony przez Uniwersytet w Sienie. Mieści się przy Via P. A. Mattioli, 4, Siena, Toskania, Włochy, i jest otwarty codziennie.

Historia ogrodu sięga roku 1588, kiedy to uniwersytet rozpoczął hodowlę ziół leczniczych. W 1756 r. dziedzina zielarstwa została zastąpiona przez historię naturalną, a od 1759 r. pod kierunkiem Giuseppe Baldassarriego, ogród zaczął zbierać rzadkie rośliny. W 1784 r. wielki książę Toskanii Piotr Leopold rozpoczął reformę uniwersytetu, a w krótkim czasie kolekcja ogrodu powiększyła się o ponad tysiąc nowych roślin, wiele z nich pochodziło z zagranicy. W pierwszym opublikowanym spisie roślin wymieniono około 900 gatunków, w tym kilkaset spoza Włoch. W 1856 r. ogród przeniósł się do obecnej siedziby, w latach 1910-1912 wybudowano instytut botaniki, a w latach 60. podwojono jego powierzchnię.

Obecnie ogród znajduje się w obrębie murów miejskich Sieny, na jednym ze wzgórz doliny S. Agostino. Centralna kolekcja jest ułożona w systematycznym porządku w prostokątnych klombach z ceglanymi obramowaniami, wraz ze starymi okazami roślin egzotycznych i lokalnych. Na terenie gospodarstwa uprawia się owoce, drzewa oliwne i winorośl głównych odmian winogron Chianti. W ogrodzie znajdują się również trzy szklarnie o łącznej powierzchni około 500 m2, a mianowicie: szklarnia tropikalna, tepidarium, w którym zimą uprawia się gatunki egzotyczne, a także kolekcja sukulentów uporządkowana według krajów pochodzenia, oraz oranżeria, w której znajdują się rośliny mięsożerne i najważniejsze odmiany cytrusów uprawianych w Europie.

Do gatunków endemicznych dla niezagospodarowanych terenów ogrodu należą: Alyssum bertolonii, Armeria denticulata, Centaurea aplolepa subsp. Carueliana, Euphorbia nicaensis, Stachys recta ssp. serpentinii i Thymus acicularis var. Ophioliticus.