Lazzaretto of Ancona, Ankona

Lazzaretto of Ancona, zwany również Mole Vanvitelliana, to pięciokątny budynek z XVIII wieku, zbudowany na sztucznej wyspie jako stacja kwarantanny dla miasta portowego Ancona we Włoszech.

Obecnie wyspa jest połączona z lądem trzema mostami. Budynek powstał w latach 1733-1743 na zlecenie papieża Klemensa XII, według projektu architekta Luigiego Vanvitelliego. Pierwotnie miał tylko jedno połączenie z lądem. W centralnym neoklasycystycznym tempie, na środku dziedzińca, znajdowała się studnia poświęcona świętemu Rochowi, wzywanemu przeciwko zarazie. Rocha, przywoływanego przeciwko zarazie, na środku dziedzińca. Została zbudowana w celu zapewnienia schronienia podróżnym i towarom przybywającym do portu.

Na przestrzeni lat miejsce to pełniło różne funkcje, głównie cytadeli wojskowej od XIX wieku. Podczas I wojny światowej miała tu miejsce nieudana próba sabotażu włoskich zasobów morskich przez 60 infiltrujących marynarzy habsburskich. Obecnie mieści się tu muzeum Tattile Omero, w którym organizowane są różne wystawy.

Nie jest jasne, dlaczego dla budynku wybrano pięciokątny kształt. Jednak racjonalistyczny i funkcjonalny zespół jest wspólny dla wielu dzieł architektury późnego oświecenia. Wysiłki podjęte w tym dziele można porównać z ówczesną architekturą instytucji, których celem było stworzenie geometrycznie zniewalających struktur dla usług dla ubogich w Neapolu autorstwa Fernanda Fugi, takich jak masywne Królewskie Hospicjum i Szpital dla Ubogich oraz matematyczny Cmentarz 366 Fossae.