Collegiata di San Martino, Caldarola

Budynek kolegiaty San Martino, wznoszący się w centrum wschodniej części dzisiejszego placu Piazza Vittorio Emanuele II w Caldarola, jest budowlą trójnawową z chórem i kaplicami bocznymi, przy czym nawa główna ma kształt lekko trapezoidalny. Murowany łuk triumfalny oddziela nawę od przestrzeni prezbiterium; przestrzeń ta jest zaznaczona planimetrycznie przez balustradę z kamienia gipsowego Balatino, umieszczoną na stopniu. Na tylnej ścianie chóru wznosi się monumentalny zespół ołtarza głównego, obramowany dwoma imponującymi kolumnami z korynckimi kapitelami, które, jak głosi legenda, zostały przywiezione do Rzymu ze świątyni jerozolimskiej, a następnie przewiezione przez kardynała do Caldaroli. W centrum znajduje się duże płótno w ramie, dzieło Simone De Magistris, który dekorował kościół wewnątrz, ale nie zachował się żaden ślad po tym dziele, prawdopodobnie z powodu trzęsienia ziemi w 1799 r. Na ścianach prezbiterium kopia Dziewicy Rafaela kontrastuje z dużym płótnem kopii Ukrzyżowania ze szkoły Guido Reni. W nawie głównej, po wejściu, po prawej stronie, pierwsza kaplica to kaplica Świętego Krucyfiksu, obok kaplica Relikwii św. Destro; w ostatniej kaplicy znajduje się ołtarz Madonny del Carmine, autorstwa Giovanniego Andrei De Magistris, ojca Simone. W lewej nawie pierwsza kaplica jest kaplicą chrzcielnicy; środkowa kaplica jest kaplicą Najświętszego Sakramentu i jest zamknięta pięknie wykonaną bramą z kutego żelaza, a w niej znajduje się bardzo szczególne pozłacane drewniane tabernakulum z 1595 r.; ostatnia kaplica jest poświęcona św. Po południowej stronie prezbiterium małe drzwi prowadzą do zakrystii, która składa się z pomieszczenia o znacznych rozmiarach, z podłogą wyłożoną zabytkowymi płytkami terakotowymi, ścianami dekorowanymi temperą z początku XX wieku i dekorowanym drewnianym sufitem. Po przeciwnej stronie znajduje się zakrystia bractw.