Galleria Alberoni, Piacenza

Collegio Alberoni to rzymskokatolickie seminarium duchowne znajdujące się przy Via Emilia Parmense #77 w Piacenzy, we Włoszech. W kompleksie znajduje się również znana galeria sztuki, Galleria Alberoni. Przy seminarium działa obserwatorium sejsmiczne i astronomiczne, muzeum nauk przyrodniczych, biblioteka oraz kościół San Lazzaro.

Galeria została odnowiona i zmodernizowana w latach 60. przez architekta Vittorio Gandolfi. Galeria jest otwarta w niedziele od 15:30 do 18:00 w okresie od października do czerwca. Wśród dzieł sztuki znajdują się: Ecce Homo Antonella da Messiny, dyptyk Jana Provosta, obrazy Luca Giordano i Guido Reni, a także Giovanni Paolo Panini, Giovanni Battista Lenardi, Cristoforo Serra, Domenico Maria Viani, Sebastiano Conca, Sebastiano Martinez oraz włoscy malarze rodzajowi. Wśród tych ostatnich znajdują się dzieła Bartolomeo Arbotori; Antonio Gianlisi junior; Marc'Antonio Rizzi; Ludovico Stern, Eberhart Keilhau; David de Coninck; Gaspard Dughet; Micco Spadaro; oraz Jacques Courtois, zwany też il Borgognone. W kolekcji znajduje się 18 dużych gobelinów, w tym dwa XVI-wieczne gobeliny flamandzkie. Wśród nich są dzieła utkane przez pracownię Michela Wautersa z Antwerpii ok. 1670 r. na podstawie szkiców Giovanniego Francesco Romanellego oraz kilka z Brukseli, ok. 1650 r. prawdopodobnie Jana Leyniersa, prawdopodobnie na podstawie szkiców Jakuba Jordaensa.

Instytucja została ufundowana przez kardynała Giulio Alberoniego; budowę rozpoczęto w 1732 roku, a seminarium otwarto w 1751 roku. W 1746 r. podczas wojny o sukcesję austriacką, ówczesne budowle zostały niemal zrównane z ziemią. Seminarium było zarządzane przez Padri della Missione.

Misją seminarium, określoną przez Alberoniego, było zapewnienie subsydiowanego kształcenia kleryków dla diecezji Piacenza. Wśród celów seminarium było "wykształcenie w duchu boskim, cnotliwa orientacja, dla której alumni powinni wykazywać się uległością i realną zdolnością do pracy dla dobra wspólnego, szacunek dla własności kolegium, dystans wobec sekularyzmu oraz zdolność do rozbierania ducha słowa i przybierania ducha Chrystusa". Przyjęcie na studia odbywało się w drodze konkursu. Studia trwały 8 lat i obejmowały dyscypliny humanistyczne, takie jak filozofia i moralność. Instytucja szybko przystosowała się do oświeconej edukacji, włączając w to metody naukowe.