Wenus Kallipygos

Wenus Callipyge, znana również jako Afrodyta Kallipygos lub Wenus Kalipygijska, to fascynująca starożytna rzymska marmurowa rzeźba, będąca przypuszczalnie kopią starszego greckiego oryginału. Rzeźba przedstawia częściowo okrytą kobietę, która podnosi swoją szatę, aby odsłonić biodra i pośladki, spoglądając jednocześnie przez ramię, być może podziwiając swoje własne ciało. Chociaż tradycyjnie utożsamiano ją z Wenus, niektórzy badacze sugerują, że może ona przedstawiać śmiertelną kobietę.

Obecna marmurowa wersja rzeźby pochodzi z końca I wieku p.n.e., ale grecki oryginał, który prawdopodobnie wykonano z brązu, datuje się na około 300 rok p.n.e. w okresie hellenistycznym. Dokładne pochodzenie marmurowej wersji jest nieznane, ale ponownie odkryto ją bez głowy w epoce nowożytnej. Głowa została zrekonstruowana w XVI i XVIII wieku, a rzeźbiarz zdecydował, że postać będzie spoglądać przez ramię, co podkreśliło odsłonięte pośladki i zwiększyło popularność dzieła.

Rzeźba została nabyta przez rodzinę Farnese i ostatecznie przeniesiona do Neapolu w XVIII wieku. Przez lata przeszła różne renowacje i relocacje. Obecnie znajduje się w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Neapolu.

Decyzja konserwatorów, aby postać spoglądała przez ramię, dodała rzeźbie znaczący element erotyczny, zwracając uwagę na odsłonięte pośladki. Postawa ta nawiązuje do opowieści z "Deipnosophists" autorstwa Atenajosa, wspominającej o założeniu świątyni poświęconej Afrodycie Kallipygos w Syrakuzach na Sycylii.

Na przestrzeni wieków powstało wiele kopii Wenus Callipyge, z których niektóre trafiły nawet do takich miejsc jak Wersal. W czasach współczesnych rzeźba była przywoływana w tekstach z XX wieku i łączona z klasycznymi opowieściami oraz mitologiami.