Zebra górska

Górska zebra, należąca do rodziny koniowatych (Equidae), zamieszkuje surowe krajobrazy południowo-zachodniej Angoli, Namibii i Południowej Afryki. Wyróżnia się dwa główne typy: zebrę górską przylądkową (E. z. zebra) i zebrę górską Hartmanna (E. z. hartmannae). Naukowcy czasami dyskutują, czy powinny one być uważane za odrębne gatunki, czy jedynie za podgatunki.

Górskie zebry są łatwo rozpoznawalne dzięki swoim wyrazistym czarnym lub ciemnobrązowym paskom, choć dokładny wzór różni się między dwoma podgatunkami. Preferują życie w górzystych obszarach i zazwyczaj można je spotkać na trawiastych stokach.

W przeciwieństwie do zebr równinnych, górskie zebry mają unikalną strukturę społeczną, żyjąc w zwartch grupach rodzinnych. Ich dieta składa się głównie z kępkowej trawy, ale w trudnych okresach zjadają także inne rodzaje roślinności.

Był czas, kiedy górskie zebry były zagrożone wyginięciem z powodu intensywnych polowań, ale dzięki intensywnym działaniom ochronnym ich liczba znacznie wzrosła, zwłaszcza w przypadku zebry górskiej przylądkowej. Niemniej jednak są one nadal uznawane za gatunek narażony na wyginięcie na Czerwonej Liście IUCN. Największe zagrożenia, jakie obecnie napotykają, to utrata naturalnego siedliska, polowania oraz prześladowania.

Aby zapewnić ich przetrwanie, wprowadzono różne programy ochronne oraz hodowli w niewoli w ogrodach zoologicznych. Te inicjatywy są kluczowe dla ochrony tych niezwykłych zwierząt dla przyszłych pokoleń.