Sadza

Ugali, ulubiony podstawowy posiłek w wielu krajach afrykańskich, ma różne nazwy, takie jak pap, nsima i nshima. Ta owsianka z mąki kukurydzianej jest kulinarnym fundamentem, przygotowywana poprzez gotowanie mąki kukurydzianej w wrzącej wodzie lub mleku, aż zgęstnieje do konsystencji ciasta. Termin „ugali” pochodzi z języka suahili, ale w zależności od regionu Afryki może być nazywany inaczej.

Kukurydza, główny składnik, została przywieziona do Afryki z obu Ameryk w XVI i XVII wieku i szybko stała się kluczową rośliną uprawną. Obecnie ugali zazwyczaj podaje się z gulaszami lub warzywami, co czyni go popularnym daniem dla wielu osób.

W Tanzanii ugali jest znane jako "nguna" lub "donee." W Kenii często podaje się je z sukumawiki (jarmuż) i jest to ulubione danie domowe. W Ghanie nazywa się je "sagtulga" lub "diehuo" i podaje z zupami. W Malawi i Zambii nsima jest przygotowywane z mąki kukurydzianej i wody, a serwowane z białkiem i warzywami. W Nigerii podobne danie, zwane "akamu" lub "ogi" przypomina amerykański pudding i jest często spożywane z budyniem fasolowym lub plackami fasolowymi. W Południowej Afryce popularna jest "pap" lub "mieliepap" tradycyjna owsianka z mąki kukurydzianej, podawana z różnymi dodatkami.

W Zimbabwe podstawowym pożywieniem jest sadza, gotowana mąka kukurydziana, zazwyczaj podawana z mięsem, warzywami lub kwaśnym mlekiem. Ugali ma również kulinarnych kuzynów poza Afryką. Przykładem może być polenta we Włoszech czy grys w południowych Stanach Zjednoczonych. Fufu, danie na bazie skrobi z Afryki Zachodniej i Centralnej, również może być przygotowywane z mąki kukurydzianej. Inne podobne dania to banku, isidudu, uphuthu, umpokoqo i umngqusho.