Kamusznik zwyczajny

Kamieńczyk rdzawy to fascynujący, mały ptak z rodziny bekasowatych, znany ze swojego charakterystycznego czarno-białego upierzenia, które przypomina kostium arlekina. Ten niewielki brodziec jest światowym podróżnikiem, rozmnażającym się w północnej Europie, Azji oraz Ameryce Północnej, a zimę spędza na wybrzeżach na całym świecie.

Pod względem wyglądu kamieńczyki rdzawe w okresie lęgowym prezentują rdzawo-brązowe górne partie ciała ozdobione czarnymi znakami, co czyni je dość charakterystycznymi. Ich nawyki żywieniowe są równie interesujące; polują głównie na bezkręgowce – takie jak owady, skorupiaki, mięczaki i robaki – poprzez przewracanie kamieni w poszukiwaniu ukrytej zdobyczy.

W sezonie lęgowym te ptaki można znaleźć na północnych obszarach blisko morza, z podgatunkami rozprzestrzenionymi w Alasce, Kanadzie, Grenlandii i północnej Europie. Zimą migrują do cieplejszych regionów przybrzeżnych, od Waszyngtonu po Amerykę Południową w obu Amerykach, a także od zachodniej Europy po wybrzeża Morza Śródziemnego. Są również częstym widokiem w Afryce, Azji i na różnych wyspach Pacyfiku.

Kamieńczyki rdzawe są znane ze swoich zróżnicowanych strategii żywieniowych. Angażują się w takie czynności jak rycie, przewracanie kamieni, kopanie, sondowanie i dziobanie powierzchni. Mają nawet talent do polowania na jaja innych ptaków, używając swoich dziobów do rozłupywania skorup. Te ptaki są dość terytorialne i potrafią rozpoznać się nawzajem po unikalnych wzorach upierzenia. Radzą sobie w różnych siedliskach, od chłodnej Arktyki po ciepłe tropiki, i są bardzo lojalne wobec wybranych miejsc zimowania.

Jeśli chodzi o życie rodzinne, kamieńczyki rdzawe są monogamiczne i często pozostają z tym samym partnerem przez kilka sezonów lęgowych. Budują swoje gniazda na nagiej, kamienistej lub skalistej ziemi i składają od dwóch do pięciu jaj w każdym lęgu. Młode są zagniazdownikami, co oznacza, że mogą opuścić gniazdo i zacząć samodzielnie się żywić wkrótce po wykluciu.

Według IUCN populacja kamieńczyków rdzawych jest stabilna, z szacowaną liczbą 449 000 osobników na całym świecie. Chociaż napotykają pewne zagrożenia podczas migracji i zimowania, ich szerokie rozmieszczenie i zdalne miejsca lęgowe pomagają utrzymać ich status jako powszechnie występującego gatunku.