Kraska orientalna

Sójka indyjska, należąca do rodziny kraskowatych (Coraciidae), to barwny ptak występujący od Azji Zachodniej po Subkontynent Indyjski. Klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście IUCN, znany jest z widowiskowych pokazów akrobatycznych w okresie lęgowym. Często spotyka się go na otwartych trawnikach oraz w zarośniętych lasach.

Naukowo znany jako Corvus benghalensis, sójka indyjska występuje w dwóch podgatunkach: C. b. benghalensis i C. b. indicus. Ten krępy ptak wyróżnia się żywymi barwami niebieskiego, brązowego i fioletowego. Zamieszkuje tereny uprawne, rzadkie lasy oraz trawniki na obszarze całej Azji.

Dieta sójki indyjskiej obejmuje owady, pająki, skorpiony i małe węże. Zwykle siedzi na drzewach lub przewodach, czekając na okazję do złapania swojej ofiary. Od marca do czerwca, w sezonie lęgowym, ptak ten angażuje się w imponujące pokazy akrobatyczne. Gniazduje w dziuplach drzew, gdzie składa od 3 do 5 jaj, z których młode wylatują po około miesiącu.

Znana ze swojego ostrego głosu przypominającego krakanie, sójka indyjska ma również unikalny sposób kąpieli — nurkuje w wodzie. Jednak napotyka na pewne trudności, w tym pasożyty krwi i robaki pasożytnicze zagnieżdżające się w tkankach płuc. Jej zachowanie i preferencje siedliskowe są dość podobne do zachowania czarnogłowego drongo.

Niestety, sójka indyjska jest coraz bardziej zagrożona przez kolizje z pojazdami, co prowadzi do mniejszej ilości obserwacji wzdłuż dróg w północnych Indiach. Mimo tych wyzwań, jej obecność nadal dodaje kolorytu krajobrazom, które zamieszkuje.