Nandu plamiste

Nandu Darwina, znany również jako nandu mały, to duży, nielotny ptak pochodzący z Ameryki Południowej, szczególnie z regionów Altiplano i Patagonii. Osiąga wysokość od 90 do 100 cm i waży od 15 do 28,6 kg. Charakteryzuje go mała głowa, krótki dziób, długie nogi i długa szyja. Jego upierzenie to mieszanka brązowych i białych plam, a skrzydła są stosunkowo większe niż u innych nielotnych ptaków, co pozwala mu biegać z imponującą prędkością do 60 km/h, aby unikać drapieżników.

W Argentynie miejscowi nazywają tego ptaka "ñandú" chociaż w różnych regionach nosi on różne nazwy. Nazwa gatunkowa "pennata" oznacza "ze skrzydłami" a ptak został nazwany na cześć greckiej bogini Rei. Nandu małe są głównie roślinożerne, żywiąc się solanką, owocami kaktusów i trawami. Są towarzyskimi zwierzętami, tworzącymi grupy poza sezonem lęgowym.

Te ptaki zamieszkują otwarte, zarośnięte tereny trawiaste Patagonii i płaskowyż andyjski w Argentynie, Boliwii, Chile i Peru. Istnieją trzy tradycyjnie uznawane podgatunki nandu małego, chociaż ich klasyfikacja jest nadal przedmiotem dyskusji. Charles Darwin odkrył tego ptaka podczas swojej podróży na HMS Beagle, co znacząco wpłynęło na jego poglądy na temat ewolucji.

Jeśli chodzi o ochronę, nandu Darwina jest generalnie uznawany za gatunek "najmniejszej troski." Jednak północny podgatunek jest bliski zagrożenia z powodu czynników takich jak polowania, zbieranie jaj oraz fragmentacja siedlisk. Natomiast południowy podgatunek jest stosunkowo powszechny i liczny.