Harisa

Harees, czasami nazywane jareesh, boko boko lub harisa, to kojące danie z gotowanej, łamanej lub grubo mielonej pszenicy zmieszanej z mięsem i przyprawami. W zależności od sposobu przygotowania, jego konsystencja może wahać się od gęstego kleiku do tekstury przypominającej kluski. Danie to jest szczególnie popularne w krajach arabskich Zatoki Perskiej, często pojawiając się na stołach podczas Ramadanu. Podobne danie o nazwie harisa wywodzi się z równiny Ararat w Armenii.

Nazwa "harees" pochodzi od arabskiego czasownika "harasa", co oznacza miażdżyć lub zgniatać. Zgodnie z armeńską tradycją, harisa została stworzona, gdy Święty Grzegorz Oświeciciel dodał pszenicę do posiłku charytatywnego dla ubogich, co zaowocowało daniem, które przywierało do dna garnka. Harees zostało wspomniane w historycznych książkach kucharskich sięgających X i XIII wieku.

Aby przygotować tradycyjne harees, należy najpierw namoczyć pszenicę przez noc. Następnie duszona jest z mięsem i tłuszczem, przecierana i ubijana na gładką masę, a na końcu przyprawiana. Każdy arabski kraj Zatoki Perskiej ma swoją własną wersję harees, dodając unikalne akcenty i smaki. Jest to niezbędny element podczas Ramadanu, obchodów Eid i wesel.

W Armenii, harisa jest uważana za danie narodowe i zazwyczaj podawana jest na Wielkanoc. Ta gęsta owsianka jest przygotowywana z łamanej pszenicy i mięsa, zwykle kurczaka lub jagnięciny, i wymaga długiego gotowania. To nie tylko jedzenie; to danie bogate w znaczenie kulturowe i historyczne.

Harisa ma również swoje miejsce w kuchni kaszmirskiej, gdzie jest przygotowywana z baraniny i mąki ryżowej, i spożywana z tradycyjnym kaszmirskim chlebem. Na Zanzibarze podobne danie o nazwie boko boko jest przygotowywane z jagnięciny, wołowiny lub kurczaka.