Black noddy

Czarna rybitwa, znana również jako rybitwa białoczapka, to fascynujący ptak morski średniej wielkości z rodziny mewowatych (Laridae). Dzięki swoim uderzająco czarnym piórom i charakterystycznej białej czapce, przypomina on rybitwę małą, ale ma ciemniejsze upierzenie i ciemne okolice oczu. Ptaka tego po raz pierwszy opisał Friedrich Boie w 1844 roku. Nazwa jego rodzaju, „Anous”, pochodzi z języka starogreckiego i oznacza „głupi” lub „niemądry”, natomiast nazwa gatunku, „minutus”, oznacza po łacinie „mały”.

Istnieje siedem podgatunków czarnej rybitwy, z których każdy zamieszkuje różne regiony geograficzne. Ptak ten mierzy około 35–37 cm długości, ma rozpiętość skrzydeł wynoszącą od 66 do 72 cm i waży między 98 a 144 g. Charakteryzuje się długimi skrzydłami, krótkim ogonem, czarnym dziobem oraz złączonymi palcami, które u większości podgatunków są czarne, ale u jednego podgatunku są pomarańczowe.

Jednym z najbardziej urokliwych aspektów czarnych rybitw jest ich unikalny taniec godowy, podczas którego ptaki kiwają głowami. Ich dieta składa się głównie z ryb i kałamarnic, które łowią, ślizgając się po powierzchni morza. Co ciekawe, są one dość przyjazne wobec ludzi i często budują swoje gniazda na drzewach. Te gniazda to platformy zrobione z suchych liści i pokryte odchodami ptaków. Guano wytwarzane przez czarne rybitwy pomaga użyźniać glebę, co korzystnie wpływa na roślinność na wyspach koralowych.

Czarne rybitwy występują na całym świecie w tropikalnych i subtropikalnych morzach, z koloniami na Oceanie Spokojnym, Karaibskim, centralnym Atlantyku oraz północno-wschodnim Oceanie Indyjskim. Zazwyczaj pozostają w promieniu do 80 km od swoich kolonii lęgowych, gdy są na morzu, i wracają do swoich miejsc noclegowych na noc. W kulturach Pacyfiku te ptaki były nieocenione dla nawigatorów, którzy wykorzystywali ich codzienne loty żerujące do lokalizowania ukrytych atoli.