Burzyk szary

Sokół burzowy jest fascynującym średniej wielkości ptakiem morskim z rodziny burzykowatych, łatwo rozpoznawalnym dzięki ciemnemu upierzeniu oraz unikalnemu stylowi lotu. Znany jako "tītī" w języku Maorysów, ptaki te gniazdują na małych wyspach południowego Pacyfiku i Atlantyku, w tym w Nowej Zelandii oraz na Falklandach.

Te ptaki są niesamowitymi długodystansowymi wędrowcami, migrując w okrężnych trasach z terenów lęgowych do subarktycznych wód. Ich dieta składa się głównie z ryb i kalmarów, które łapią, nurkując głęboko lub zbierając z powierzchni. Co ciekawe, często podążają za wielorybami lub łodziami rybackimi w poszukiwaniu pożywienia.

Sokół burzowy gniazduje w norach i składa tylko jedno białe jajo. Niestety, ich populacja maleje i obecnie są klasyfikowane jako gatunek bliski zagrożenia przez IUCN. W Nowej Zelandii rdzenni Maorysi zbierają młode ptaki, zwane muttonbirds, dla ich tłuszczu i jako źródło pożywienia. Spadek liczby sokołów burzowych jest spowodowany różnymi czynnikami, w tym utratą siedlisk oraz działalnością człowieka.

W 1961 roku te ptaki trafiły na pierwsze strony gazet, gdy tysiące z nich wykazywało dziwne zachowanie wzdłuż brzegów North Monterey Bay w Kalifornii. To nietypowe zdarzenie było prawdopodobnie spowodowane zatruciem toksycznymi algami i zainspirowało klasyczny thriller Alfreda Hitchcocka "Ptaki", oparty na opowiadaniu Daphne du Maurier.

Intrygująca biologia sokół burzowego, imponujące wzorce migracyjne, jego rola ekologiczna oraz znaczenie kulturowe podkreślają jego wyjątkowość. Niestety, ten niezwykły ptak morski staje przed poważnymi wyzwaniami ochronnymi w naszym ciągle zmieniającym się środowisku.