Grey-headed honeyeater

Szarogłowy miodojadek to unikalny ptak występujący wyłącznie w Australii. Po raz pierwszy opisany w 1895 roku przez Alfreda Johna Northa i nazwany na cześć George'a Arthura Keartlanda, ten gatunek przeszedł skomplikowaną historię klasyfikacji, będąc przypisywanym do różnych rodzajów na przestrzeni lat. Obecnie jest zaliczany do rodzaju Ptilotula, wraz z pięcioma innymi australijskimi gatunkami, które dzielą podobne cechy, takie jak jednolite twarze z charakterystycznym ubarwieniem.

Ptaki te są stosunkowo małe, łatwo rozpoznawalne dzięki szarym koronkom i czarnym maskom na twarzy. Żyją w różnych siedliskach w centralnej Australii. Dorosłe osobniki mają unikalne upierzenie, nie wykazując znaczących różnic między samcami a samicami, chociaż samce są zazwyczaj nieco większe. Młode osobniki przypominają dorosłe, ale są jaśniejsze i mają inną barwę dzioba.

Szarogłowe miodojadki są znane ze swoich specyficznych wokalizacji i różnorodnej diety, która obejmuje bezkręgowce i nektar. Zazwyczaj widuje się je samotnie lub w parach, ale mogą zbierać się w małe grupy, gdy pokarm jest obfity. Chociaż ich zwyczaje lęgowe nie są dobrze udokumentowane, wiadomo, że budują gniazda nisko w drzewach lub krzewach.

Ptaki te mają szeroki zasięg w suchych i półsuchych regionach centralnej Australii i wykazują pewne nomadyczne zachowania w odpowiedzi na kwitnienie roślin. Ich populacja jest stabilna, co daje im klasyfikację "najmniejszej troski" na Czerwonej Liście IUCN. Jednak zmiany klimatyczne stanowią potencjalne zagrożenie, ponieważ mogą wpływać na ich dietę i siedliska lęgowe, czyniąc je podatnymi na utratę siedlisk.

Chociaż IUCN nie określiła konkretnych działań ochronnych dla szarogłowego miodojadka, ogólne środki, takie jak poprawa zarządzania gruntami i ochrona siedlisk, prawdopodobnie przyniosłyby korzyści temu gatunkowi. Ich zasięg pokrywa się z kilkoma obszarami ochrony, co mogłoby pośrednio pomóc w ich zachowaniu.