Kakadu żółtoczuba

Kakadu żółtoczuba to niezwykły i inteligentny ptak, łatwo rozpoznawalny dzięki białemu upierzeniu i żółtemu czubowi. Pochodzą z Australii, Nowej Gwinei i kilku indonezyjskich wysp. Są również popularnymi zwierzętami domowymi, choć ich utrzymanie może być dość wymagające.

W Australii można je spotkać na północy i wschodzie, w tym w dużych miastach takich jak Adelaide, Melbourne, Canberra, Sydney i Brisbane. Unikają jednak suchych obszarów śródlądowych. Istnieją cztery różne podgatunki kakadu żółtoczubej.

Co ciekawe, te ptaki dotarły również do miejsc poza swoim naturalnym siedliskiem, takich jak Perth, Singapur, Palau, Nowa Zelandia i Hawaje. Wyróżniają się białym upierzeniem, żółtymi spodnimi skrzydłami i ogonami oraz wyrazistym żółtym czubem. Chociaż samce i samice wyglądają dość podobnie, istnieją pewne różnice, a także wariacje wśród podgatunków.

Znane ze swoich głośnych odgłosów i bystrej inteligencji, kakadu żółtoczube dobrze przystosowują się do warunków miejskich. Mogą żyć do 70 lat w niewoli, co czyni je długoterminowymi towarzyszami. W Australii rozmnażają się sezonowo, zazwyczaj gniazdując w dziuplach drzew. Angażują się również w geofagię (jedzenie gleby) i wytwarzają drobny proszek, który pomaga w wodoodporności. Podczas karmienia na ziemi, jeden ptak zazwyczaj stoi na straży, aby ostrzec resztę przed niebezpieczeństwem.

W niektórych regionach te kakadu są uważane za szkodniki, ponieważ mogą występować w dużych liczbach i powodować szkody w uprawach i mieniu. Są chronione przez australijskie prawo, więc wszelkie środki kontrolne wymagają specjalnych zezwoleń. Choć nie są już importowane do Stanów Zjednoczonych, są hodowane w niewoli w celach handlowych. Te ptaki pragną interakcji społecznych, lubią gryźć różne przedmioty i mogą być dość hałaśliwe oraz nieprzewidywalne. Niektóre żyły nawet ponad sto lat, choć mogą padać ofiarą chorób, takich jak choroba dzioba i piór papug (PBFD).