Fakty o: Lerka
Świergotek drzewny (Lullula arborea) jest jedynym przetrwałym gatunkiem z rodzaju Lullula. Występuje w całej Europie, na Bliskim Wschodzie, w zachodniej Azji oraz w górach Afryki Północnej. Podczas gdy ptaki żyjące w zachodniej części swojego zasięgu mają tendencję do osiadłego trybu życia, te zamieszkujące wschód częściej migrują na południe na zimę. Istnieją dwa podgatunki świergotka drzewnego: L. a. arborea i L. a. pallida, każdy z nich ma swoje specyficzne rozmieszczenie.
Świergotki drzewne głównie żywią się nasionami, ale w okresie lęgowym przechodzą na dietę owadzią. Ptaki te mają ciekawą historię taksonomiczną, sięgającą opisu Linneusza z 1758 roku. Nazwa "świergotek" pochodzi od francuskiej nazwy "Lulu" która naśladuje dźwięk ich śpiewu. Są to małe ptaki, mierzące około 13,5 do 15 centymetrów długości, z brązowym upierzeniem, jasnym spodem i ogonem z białymi końcówkami.
Jedną z najbardziej urokliwych cech świergotka drzewnego jest jego melodyjny śpiew, który brzmi jak "lu-lu-lu-" lub seria "lū-lū-lū-lū-lū-." Często można je usłyszeć śpiewające podczas lotu. Preferują siedliska takie jak wrzosowiska, otwarte obszary z rzadkimi drzewami, polany w lasach sosnowych oraz nowo zalesiane tereny sosnowe. Czasami pojawiają się również w miejskich środowiskach, zwłaszcza tam, gdzie ziemia jest przekształcana.
Samce świergotka drzewnego prezentują spektakularne pokazy w okresie lęgowym, wykonując loty śpiewające podobne do skowronków, spiralnie wznosząc się w górę podczas śpiewu. Rozpoczynają rozmnażanie wcześnie w sezonie, budując gniazda na ziemi. Ich dieta składa się głównie z nasion, ale w okresie lęgowym dodają do menu owady. Niestety, świergotki drzewne są zagrożone utratą siedlisk z powodu rolnictwa, urbanizacji i pożarów.
W Europie populacja świergotka drzewnego szacowana jest na 1,3 do 3,3 miliona par lęgowych. Lista Czerwona IUCN klasyfikuje je jako gatunek najmniejszej troski, co oznacza, że obecnie nie są zagrożone wyginięciem. Jednak ich liczebność zmieniała się na przestrzeni lat, co prowadzi do działań ochronnych skoncentrowanych na zachowaniu ich siedlisk.