Betel

Paan to ukochany przysmak, cieszący się popularnością w wielu częściach Azji, zwłaszcza w regionach takich jak Azja Południowo-Wschodnia, Azja Wschodnia, Indie i Pakistan. Zazwyczaj jest przygotowywany z liścia betelu i orzecha arekowego, żutych dla ich stymulujących i psychoaktywnych właściwości. Jednak paan to coś więcej niż tylko te dwa składniki—niektóre warianty zawierają pastę z wapna gaszonego, pastę katha lub mukhwas, aby dodać intensywności smaku i świeżości. Tradycja żucia liścia betelu sięga ludów austronezyjskich i rozprzestrzeniła się szeroko na przestrzeni wieków.

W wielu kulturach żucie paanu ma duże znaczenie kulturowe. W krajach takich jak Indie, Myanmar, Indonezja, Malezja i Filipiny, to coś więcej niż tylko nawyk—jest to tradycja. Jednak w obszarach miejskich praktyka ta może być postrzegana jako uciążliwość z powodu plucia, które często temu towarzyszy, co prowadzi do zakazów w niektórych miastach. Tradycyjna medycyna ajurwedyjska twierdzi, że żucie paanu może odświeżać oddech i oferować inne korzyści, ale współczesne badania wskazują na coś innego. Badania wykazały, że żucie paanu może zwiększać ryzyko raka jamy ustnej i innych problemów zdrowotnych.

Każdy kraj ma swoje unikalne zwyczaje związane z paanem. W Bangladeszu paan jest często oferowany jako gest gościnności. W Wietnamie jest to nieodłączny element ceremonii ślubnych. W Nepalu i na Tajwanie paan również ma znaczenie kulturowe. Pomimo głęboko zakorzenionych tradycji, związane z paanem ryzyka zdrowotne są niepokojące. Badania naukowe wykazały, że żucie paanu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym raka jamy ustnej i negatywnych skutków dla przebiegu ciąży u kobiet w ciąży.