Jaskólak

Kania czarnosterna to niezwykły ptak drapieżny, który gniazduje na obszarze od południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych aż po wschodni Peru i północną Argentynę. Jest jedynym przedstawicielem swojego rodzaju, Elanoides. Po raz pierwszy został opisany w 1731 roku przez Marka Catesby'ego, który nadał mu nazwę "swallow-tail hawk" oraz łacińską nazwę "accipiter cauda furcata." Z biegiem lat jego nazwa naukowa uległa modyfikacji i obecnie jest znany jako Elanoides forficatus.

Kania czarnosterna wyróżnia się ostro kontrastującymi czarno-białymi kolorami, długim, rozwidlonym ogonem oraz smukłymi skrzydłami. Niestety, utrata siedlisk oraz zmiany w obszarach podmokłych doprowadziły do spadku liczebności tego gatunku w USA, co skłoniło do podjęcia różnych działań ochronnych i odbudowy siedlisk.

Te ptaki mają zróżnicowaną dietę, żywiąc się małymi gadami, owadami, małymi ptakami oraz ssakami. Co ciekawe, zaobserwowano, że w Ameryce Środkowej jedzą także owoce. Kiedy piją, przelatują nad powierzchnią wody, łapiąc jej krople w locie.

Sezon lęgowy kani czarnosternej trwa od marca do maja. Samice składają od dwóch do czterech jaj, które wysiadują przez około 28 dni. Po wykluciu młode opuszczają gniazdo po 36 do 42 dniach. Uważa się, że te ptaki tworzą monogamiczne pary i często wracają do tych samych miejsc gniazdowania każdego roku.

W USA kania czarnosterna nie jest wpisana na federalną listę gatunków zagrożonych lub zagrożonych wyginięciem, ale uznawana jest za zagrożoną w Karolinie Południowej, zagrożoną w Teksasie i rzadką w Georgii. Działania ochronne koncentrują się na odbudowie i zarządzaniu siedliskami, z widocznymi sukcesami w miejscach takich jak Lower Suwannee National Wildlife Refuge na Florydzie. Centrum dla Ptaków Drapieżnych w Charleston, SC, monitoruje populacje kani czarnosternej i odnotowało, że ich liczba jest stabilna, a nawet wzrasta w ostatnich latach.