Harpia wielka

Harpia wielka, często określana jako harpia amerykańska, to fascynujący ptak zamieszkujący tropikalne lasy deszczowe Ameryki Środkowej i Południowej. Uznawana za największego i najpotężniejszego drapieżnika w tych regionach, należy do rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), blisko spokrewnionej z orłem czubatym i harpią nowogwinejską. Ten majestatyczny gatunek został po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku. Nazwa harpii odnosi się do mitycznych stworzeń, harpii.

Harpia wielka wyróżnia się swoim imponującym wyglądem. Posiada łupkowo-czarne pióra na grzbiecie i białe na brzuchu. Charakterystyczny jest podwójny czub na jasnoszarej głowie oraz ogromne szpony, które sprawiają, że jest groźnym drapieżnikiem. Co ciekawe, samice harpii wielkiej są większe od samców i ważą zazwyczaj między 6 a 9 kg.

Harpie wielkie polują głównie na ssaki arborealne, takie jak leniwce i małpy, ale również na ptaki, gady oraz od czasu do czasu na zwierzęta domowe.

Harpie są monogamiczne i parują się na całe życie. Co 2-3 lata wychowują jedno pisklę, budując swoje gniazda wysoko na drzewach. Samica zazwyczaj składa dwa jaja, jednak przeżywa zazwyczaj tylko jedno pisklę. Pisklę opuszcza gniazdo po około 6 miesiącach, ale pozostaje zależne od rodziców w kwestii pożywienia przez kilka kolejnych miesięcy.

Niestety, harpie wielkie są poważnie zagrożone przez utratę siedlisk wskutek wylesiania, polowań oraz działalności ludzkiej. Na szczęście w różnych krajach podejmowane są działania mające na celu ochronę i odbudowę ich populacji.

Harpia wielka jest uznawana za gatunek bliski zagrożenia na całym świecie, a w Meksyku i Ameryce Środkowej jest krytycznie zagrożona. Mimo tych wyzwań, ptak ten zajmuje szczególne miejsce w kulturze popularnej. Jest narodowym ptakiem Panamy i widnieje nawet w herbie tego kraju. Harpia wielka była także przedstawiana w różnych mediach, w tym w serii filmów o Harrym Potterze i dokumentach BBC.