Least flycatcher

Najmniejsza muchołówka to drobny ptak owadożerny, który zamieszkuje wschodnią Amerykę Północną. Jest najmniejszym przedstawicielem rodziny Empidonax w tym regionie. Interesujące jest to, że analiza mitochondrialnego DNA wykazała, iż najmniejsza muchołówka znacznie różni się od swojego najbliższego kuzyna, muchołówki Hammonda.

Identyfikacja najmniejszej muchołówki może być trudna, ponieważ wygląda bardzo podobnie do innych ptaków z tego rodzaju. Ma około 12 do 14 cm długości, rozpiętość skrzydeł wynosi od 19 do 22 cm, a waży około 10,3 grama. Jej upierzenie jest matowo oliwkowo-szare na grzbiecie i białawe na brzuchu. Można również zauważyć dwa białe paski na skrzydłach i białe pierścienie wokół oczu. Choć głównie odżywia się owadami, nie gardzi również jagodami.

W sezonie lęgowym można ją znaleźć w lasach liściastych lub mieszanych, zazwyczaj w pobliżu polan lub obrzeży. Zimą migruje do Ameryki Środkowej. Muchołówki są dość wokalne; samce śpiewają ostrym "che-bec", a samice wydają dźwięk "Chweep". Polują zarówno w locie, jak i zbierając owady z roślinności.

Jeśli chodzi o gniazdowanie, najmniejsza muchołówka woli trzymać się blisko swoich sąsiadów, ceniąc bliskość bardziej niż jakość siedliska. Samica buduje gniazdo za pomocą różnorodnych materiałów, tworząc przytulne miejsce na swoje trzy do pięciu jaj. Oboje rodzice są zaangażowani w opiekę nad młodymi aż do momentu, gdy opuszczą gniazdo. Są również bardzo terytorialne i zaciekle bronią swojego terenu.

Migracja tych ptaków jest procesem stopniowym. Dorosłe samce jako pierwsze wyruszają na południe jesienią, po nich samice, a na końcu młode ptaki. Zimę spędzają w Ameryce Środkowej i wracają na tereny lęgowe między końcem kwietnia a połową maja. Dorosłe osobniki odkładają pierzenie do momentu, gdy dotrą do swoich zimowych siedlisk, podczas gdy młode zaczynają się pierzyć przed i w trakcie jesiennej migracji.