White-fronted scops owl

Sowa uszatka białoczelna to urocza mała sowa występująca w niektórych częściach Azji, należąca do rodziny puszczykowatych (Strigidae). Niestety, gatunek ten zmaga się ze spadkiem liczebności, a informacje na jego temat są ograniczone. Żyje w lasach nizinnych i podgórskich, które są szybko niszczone, co zagraża jego siedlisku.

Sowa uszatka białoczelna jest klasyfikowana jako gatunek narażony, z szacowaną populacją wynoszącą od 2 500 do 10 000 osobników. Te sowy zamieszkują około 149 000 kilometrów kwadratowych lasów, żyjąc na wysokościach od poziomu morza do 700 metrów.

Po raz pierwszy opisana przez amerykańskiego ornitologa Johna Cassina w 1849 roku, ta sowa jest naukowo znana jako Ephialtes sagittatus i nie ma żadnych rozpoznanych podgatunków. Jednym z fascynujących aspektów sowy uszatki białoczelnej jest jej zdolność do kamuflażu. Może napuszyć swoje pióra, aby wydawać się znacznie większa, lub wyciągnąć swoje ciało i obrócić głowę, aby wtopić się w otoczenie, co utrudnia drapieżnikom jej zauważenie.

Te unikalne cechy oraz jej status gatunku narażonego podkreślają znaczenie ochrony lasów, które są jej domem.