Fakty o: Jeleniak bagienny
Jeleniak bagienny, jeleń bagienny – gatunek przeżuwacza z rodziny jeleniowatych, największy z południowoamerykańskich jeleniowatych.
Systematyka
Takson po raz pierwszy opisany przez J. Iligera w 1815 roku pod nazwą Cervus dichotomus. Autor opisu taksonu nie wskazał miejsca typowego i określił je za F. Azarą jako „Gouazoupoukou”. W 1961 roku A. Cabrera ograniczył miejsce typowe do jeziora Ypoá na południe od Asunción w Paragwaju. Jedyny przedstawiciel rodzaju jeleniak (Blastocerus) utworzonego przez J. A. Wagnera w 1844 roku.
Występowanie
Ameryka Południowa – Brazylia, Boliwia, Peru, Paragwaj i Argentyna. Na terenie Urugwaju prawdopodobnie wyginął. Zasiedla gęsto porośnięte tereny podmokłe.
Charakterystyka ogólna
Ciało ubarwione czerwono-brązowo, kończyny czarne, poroże żółte z 4-5, czasami więcej odgałęzieniami, z licznymi perłami. Ciąża trwa zwykle 270 dni, ale może przedłużyć się nawet do roku. Samica rodzi zwykle 1 młode. U młodych cętki nie występują.
Jelenie bagienne żywią się trawami, ziołami i roślinnością wodną. Żerują samotnie lub w małych grupach.
Zagrożenia i ochrona
Głównym zagrożeniem jeleni bagiennych jest utrata siedlisk. Ich główni naturalni wrogowie – jaguar i puma – występują na tyle nielicznie, że przestały stanowić bezpośrednie zagrożenie dla istnienia gatunku.
Peru