Modroara hiacyntowa

Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Obie płci ubarwione jednakowo, samica jedynie nieco smuklejsza. Upierzenie jednolicie niebieskie (w odcieniu ultramaryny). Duży, mocny, szaroczarny dziób, u nasady żuchwy znajduje się płat nagiej, żółtej skóry. Podobny otacza oko.

Rozmiary

dł. ciała: ok. 95-100 cm, w tym ogon stanowi blisko połowę;rozpiętość skrzydeł ok. 117-127 cm

Waga

ok. 1,2-1,7 kg

Ary hiacyntowe są towarzyskimi, łagodnymi ptakami; zwykle widuje się je w parach.

Środowisko

Tropikalne lasy deszczowe, lasy o drzewach zrzucających liście, cerrado, palmowe zagajniki i sawanny z obecnością palm.

Lęgi

Podczas pory deszczowej, od listopada do kwietnia; mimo to kopulacje odbywają się niezależnie od pory roku. Zwykle para dobiera się raz na całe życie.

Gniazdo

W dziupli lub otworze w skarpie.

Jaja

Samica składa 1 lub 2 jaja w odstępach dwudniowych.

Wysiadywanie

Jaja są wysiadywane przez 25–28 dni.

Pisklęta

Przeważnie z dwóch piskląt opierzenia dożywa tylko jedno; w razie, gdy wyklują się dwa, matka zajmuje się tylko jednym. Młode są w pełni opierzone po około 13 tygodniach, jednak pozostają z matką jeszcze około 18 miesięcy. Dojrzałość płciową osiągają po 6–10 latach. 100 par ar hiacyntowych może dać zalewie 7–25 potomstwa rocznie; niewielką liczbę młodych ptaki nadrabiają długowiecznością. Szacuje się, ze dożywają 50 lat.

Status i ochrona

Modroara hiacyntowa jest według IUCN gatunkiem narażonym na wyginięcie (VU, Vulnerable; stan w 2015). Zagrożeniem jest przede wszystkim nielegalny odłów ptaków na handel; w latach 80. XX wieku złapano około 10 tys. ptaków, z czego połowa trafiła do sprzedaży w Brazylii. Ostatnimi laty intensywność tego zjawiska spadła, choć jest nadal obecne. Prócz odłowu przez kłusowników arom grozi łapanie przez lokalną ludność celem pozyskania piór i mięsa oraz niszczenie środowiska.

Gatunek jest objęty ochroną oraz Konwencją o Handlu Zagrożonymi Gatunkami Dzikiej Fauny i Flory (załączniki I i II CITES).