Wiskacza górska

Południowa wiskacza jest uroczym gryzoniem należącym do rodziny szynszylowatych (Chinchillidae). Można ją spotkać w Argentynie, Boliwii, Chile oraz Peru, gdzie żyje w małych grupach na skalistych terenach górskich. Swoim wyglądem może przypominać królika ze względu na długie uszy i tylne nogi, jednak w rzeczywistości nie jest spokrewniona z królikami.

Wiskacze mają żółtawo-szare futro na grzbietowej części ciała oraz ogon zakończony czarną końcówką. Ich futro jest długie i miękkie, co sprawia, że wyglądają bardzo przytulnie. Zazwyczaj ważą około 3 kg i można je spotkać na wysokościach od 700 do 5100 metrów nad poziomem morza.

Te zwierzęta są najbardziej aktywne o świcie i zmierzchu, spędzając ten czas na spożywaniu traw, mchów i porostów. W ciągu dnia uwielbiają wygrzewać się na słońcu, pielęgnować futro i odpoczywać. Rozmnażanie zazwyczaj odbywa się pod koniec roku. Po okresie ciąży trwającym około 130 dni, samica rodzi jedno, czasem dwoje, dobrze rozwiniętych młodych.

Komunikacja między wiskaczami obejmuje różnorodne dźwięki, jednak muszą być czujne, ponieważ są ofiarami andyjskiego kota górskiego.

Pomimo wahań populacji spowodowanych złymi warunkami pogodowymi, południowa wiskacza jest ogólnie powszechna i lokalnie liczna. Są one polowane ze względu na mięso i futro, ale na szczęście są nadal klasyfikowane jako gatunek najmniejszej troski (Least Concern) przez IUCN. Chociaż średnia długość życia wiskaczy na wolności nie jest dobrze udokumentowana, jeden osobnik w niewoli dożył do 19 lat.