Góropatwa skalna

Kuropatwa skalna to ptak łowny z rodziny bażantowatych (Phasianidae), występujący w południowej Europie. Jest blisko spokrewniona z kuropatwą azjatycką i preferuje suche, otwarte, pagórkowate tereny. Te ptaki głównie żywią się nasionami i owadami, gniazdując na ziemi, gdzie składają od 5 do 21 jaj.

Pod względem wyglądu kuropatwa skalna wyróżnia się jasnobrązowym grzbietem, szarym piersią, płowym brzuchem i czerwonymi nogami. Choć przypomina kuropatwę azjatycką, można ją odróżnić po białej twarzy z czarnym obrożem.

Niestety, liczebność kuropatwy skalnej spada, szczególnie na Sycylii, z powodu utraty siedlisk i nadmiernych polowań. Ten ptak należy do większej grupy spokrewnionych gatunków, w tym kuropatwy azjatyckiej i kuropatwy czerwonej. W miejscach, gdzie zostały introdukowane jako ptaki łowne, można nawet znaleźć hybrydy tych gatunków.

Rozpoznaje się trzy podgatunki kuropatwy skalnej, wykazujące drobne różnice w wyglądzie i genetyce:

1. A. g. graeca: Występuje we wschodniej Europie.

2. A. g. saxatilis: Występuje od południowych Alp do zachodniej Bośni.

3. A. g. whitakeri: Występuje tylko na Sycylii.

Istnieje również proponowany podgatunek, A. g. orlandoi, który prawdopodobnie pochodzi od albańskich kuropatw skalnych, choć jego status jest nadal niepewny. Populacja w Apeninach wykazuje oznaki odrębności podgatunkowej.

Dodatkowo, istnieje paleopodgatunek znany wyłącznie z skamieniałości, zwany A. g. martelensis. W obliczu zagrożeń, przed którymi staje kuropatwa skalna w niektórych częściach swojego zasięgu, działania ochronne są kluczowe dla jej przetrwania.