Badylarka pospolita

Mysz zbożowa to niewielki gryzoń występujący w Europie i Azji, często spotykany na polach uprawnych, w trzcinowiskach, w wysokiej roślinności i żywopłotach. Ma rudobrązowe futro i biały brzuszek oraz chwytny ogon, który pomaga jej we wspinaczce. Jest najmniejszym gryzoniem w Europie, waży zaledwie około 4 gramów i żywi się nasionami, owadami, nektarem oraz owocami. Buduje kuliste gniazda z trawy, przymocowując je do łodyg roślin powyżej ziemi.

Należąc do rodzaju Micromys, mysz zbożowa prawdopodobnie pochodzi z Azji, dzieląc wspólne pochodzenie z innymi gatunkami gryzoni. Historyczne okresy zlodowaceń ograniczyły jej zasięg, ale po ustąpieniu lodowców mysz ta rozprzestrzeniła się ponownie na obszary Azji. Od 2001 roku w Wielkiej Brytanii podejmowane są działania mające na celu ochronę tego maleńkiego zwierzęcia.

Charakterystyczne cechy myszy zbożowej to mały rozmiar, duże oczy i uszy, brązowy grzbiet oraz biały lub kremowy brzuch. Jej chwytny ogon jest kluczowym narzędziem wspinaczki i utrzymywania równowagi. Doskonale odnajduje się w środowiskach takich jak żywopłoty, nasypy kolejowe i mokradła, wykazując imponujące umiejętności wspinaczkowe dzięki ogonowi, używanemu jak dodatkowa kończyna.

W kontekście rozmnażania, samice myszy zbożowych często wybierają znanych sobie samców, prawdopodobnie aby unikać wsobności. Budują swoje gniazda lęgowe nad ziemią, a sezony lęgowe różnią się w zależności od regionu. Jednak gatunek ten zagrożony jest przez działalność człowieka, taką jak rolnictwo, stosowanie pestycydów, niszczenie siedlisk i urbanizację.

Aby chronić malejącą populację myszy zbożowej, w Wielkiej Brytanii wdrożono różne środki ochronne; gatunek ten jest chroniony na mocy kilku aktów prawnych i ram ochrony przyrody. Badania wskazują na kurczenie się odpowiednich siedlisk, co podkreśla konieczność kontynuowania działań ochronnych.