Fakty o: Gwanako andyjskie
Gwanako andyjskie, dawniej: gwanako, guanako – gatunek południowoamerykańskiego, roślinożernego ssaka z rodziny wielbłądowatych. Żyje w niewielkich stadach w Andach i w Patagonii.
Charakterystyka
Długość ciała 153–200 cm, wysokość w kłębie 90–125 cm. Długa, płowa sierść na grzbiecie i bokach, krótsza, jasna na brzuchu. Kończyny smukłe, szyja długa, cienka, ogon bardzo krótki długości 22–25 cm, zaokrąglony i puszysty. Masa ciała 80–120 kg.
Ubarwienie
Sierść w różnych odcieniach brązu – na grzbiecie długa, ciemniejsza, na brzuchu krótka, wyraźnie jaśniejsza.
Występowanie
Gwanako andyjskie, podobnie jak wikunia andyjska, występuje na rozległych przestrzeniach. Zwierzę to zamieszkuje zazwyczaj suche tereny, szczególnie w pobliżu zwrotnika na południe od równiny Gran Chaco. Dawniej gwanako andyjskie występowało również na sawannach i półpustynnych terenach Patagonii i Ziemi Ognistej, obecnie prawie całkowicie zniknęło z tych obszarów, pojawiając się tylko lokalnie wysoko w Andach od południowego Peru do Ziemi Ognistej.
Życie w stadzie
Gwanako andyjskie żyje w małych stadach, liczących najwyżej 20–30 osobników. Jeden samiec pełni funkcję przewodnika i opiekuna takiej grupy.
Rozmnażanie
Po okresie ciąży trwającym 11 miesięcy samica rodzi jedno młode, które karmi mlekiem przez 4 miesiące.
Peru