Long-tailed meadowlark

Długosterna bławatnik to uroczy ptak pochodzący z południowej Ameryki Południowej oraz Falklandów. Należy do rodzaju Leistes w rodzinie kacykowatych i jest blisko spokrewniony z zagrożonym wyginięciem bławatnikiem pampasowym.

Te ptaki są dość duże, mierzą od 25 do 28 cm, i łatwo je rozpoznać po długich ogonach oraz spiczastych dziobach. Samce mają głównie ciemnobrązowe ubarwienie z czarnymi pręgami, natomiast samice są jaśniej ubarwione z charakterystycznymi czerwonymi oznaczeniami na brzuchu.

Długosterne bławatniki gniazdują głównie w Chile i Argentynie, choć niektóre migrują na północ podczas zimy. Unikalny podgatunek, L. loyca falklandica, zamieszkuje Falklandy.

Ptaki te preferują otwarte siedliska, takie jak łąki, gdzie głównie żywią się bezkręgowcami. Gniazda, budowane przez samice z suchej trawy, są zazwyczaj umieszczane na ziemi lub w jej pobliżu wśród wysokich traw. Aby chronić swoje młode przed drapieżnikami, samice sprytnie odchodzą od gniazda, zanim wzniosą się w powietrze lub do niego podejdą.

W sezonie lęgowym długosterne bławatniki składają dwa lęgi po dwa do czterech jaj, które są niebieskawo-białe z ciemnymi plamkami. Poświęcenie tych ptaków dla gniazdowania oraz ich uderzający wygląd czynią je fascynującym obiektem dla obserwatorów ptaków i miłośników przyrody.