Nibylis argentyński

Południowoamerykański lis szary, znany również jako lis patagoński, chilla lub zorro szary, to fascynujące małe psowate zamieszkujące południowe części Ameryki Południowej. Ten niewielki, przypominający lisa zwierzak wyróżnia się rdzawobrązową głową, dużymi uszami i pręgowaną sierścią. Waży od 2,5 do 5,45 kilogramów i mierzy od 65 do 110 centymetrów długości, co czyni go kompaktowym, lecz wyrazistym stworzeniem.

Lisy te występują głównie w Argentynie i Chile, adaptując się do różnych środowisk, od suchych zarośli po bujne lasy. Ich zróżnicowana dieta obejmuje ssaki, ptaki, owady, owoce, a nawet padlinę, jednak głównym źródłem pożywienia są małe ssaki, takie jak gryzonie.

Sezon rozrodczy południowoamerykańskiego lisa szarego rozpoczyna się wczesną jesienią. Po dwumiesięcznym okresie ciąży samica rodzi miot składający się z dwóch do czterech młodych.

Życie w pobliżu terenów miejskich może być ryzykowne dla tych lisów. Często są one polowane dla ich futer i mogą wchodzić w konflikty z ludźmi o źródła pożywienia, takie jak kury czy owce. Na wolności konkurują z większymi lisami culpeo, które zazwyczaj polują na większą zwierzynę, jak europejski zając, podczas gdy lis szary skupia się bardziej na polowaniu na gryzonie i owady.

Pomimo tych wyzwań, południowoamerykański lis szary odgrywa kluczową rolę w swoim ekosystemie. Jako padlinożerca i rozsiewacz nasion, pomaga w utrzymaniu różnorodności biologicznej swojego siedliska. Jego zróżnicowana dieta i zdolność do adaptacji czynią go istotnym elementem naturalnego krajobrazu w regionach, które zamieszkuje.