Szynszyla mała

Długowłosa szynszyla, znana również jako szynszyla chilijska, nadbrzeżna, pospolita lub mniejsza, jest jednym z dwóch gatunków w rodzaju Chinchilla; drugim jest C. chinchilla. Niestety, oba gatunki są zagrożone wyginięciem z powodu historycznego nadmiernego polowania na ich niezwykle miękkie futro. Uważa się, że domowe szynszyle są potomkami C. lanigera i występują w trzech odmianach: la plata, costina i raton.

Historycznie, chilijskie szynszyle zamieszkiwały dzikie obszary Chile i Peru. W 1996 roku, dzikie populacje nadal istniały w określonych regionach. Chinchilla lanigera, która jest mniejszym z gatunków, ma charakterystyczne cechy, takie jak długość ciała, wielkość uszu i długość ogona. Dzięki selektywnej hodowli, domowe szynszyle występują teraz w różnych kolorach.

Szynszyle mają kilka unikalnych cech: specyficzny kariotyp, charakterystyczną strukturę oka z pionową szczeliną źrenicy oraz mięsiste poduszki na stopach zwane pallipes. Mogą nawet chwytać przedmioty przednimi kończynami. Jako roślinożercy, najlepiej rozwijają się na diecie bogatej w błonnik i potrzebują regularnych kąpieli w piasku, aby pozostać czyste.

Rozmnażają się sezonowo, a okres ciąży wynosi od 110 do 124 dni. Mogą one wydać na świat od 1 do 6 miotów rocznie. Młode rodzą się w pełni owłosione i są zdolne do biegania niemal od razu. Osiągają dorosłość w wieku około 8 miesięcy i zazwyczaj żyją około 10 lat, choć niektóre mogą dożyć nawet 20 lat.

Z powodu ich luksusowego futra, szynszyle były intensywnie polowane, co doprowadziło do ich obecnego statusu zagrożenia. Chilijska szynszyla, w szczególności, jest klasyfikowana jako zagrożona i ma wysoką priorytetową wartość ochronną w Chile. Dla osób hodujących szynszyle, niezwykle ważne jest zapewnienie suchego i chłodnego środowiska z określonymi wymaganiami temperaturowymi, żeby zapewnić dobrostan tych zwierząt.