Wielbłąd dwugarbny

Bakterian wielbłąd, fascynujące stworzenie pochodzące z Azji Środkowej, wyróżnia się swoimi dwoma charakterystycznymi garbami. Te duże, parzystokopytne ssaki od wieków były kluczowymi zwierzętami jucznymi, szczególnie wzdłuż historycznego Jedwabnego Szlaku, dzięki swojej zdolności do wytrzymywania zimna, suszy i dużych wysokości. Warto zauważyć, że udomowione bakteriany różnią się od swoich dzikich odpowiedników, jedynych prawdziwie dzikich wielbłądów na świecie.

Zarówno udomowione, jak i dzikie bakteriany, wraz z dromaderem (jednogarbnym wielbłądem), należą do rodzaju Camelus. Nazwa naukowa dla bakteriana, Camelus bactrianus, została nadana przez Karola Linneusza w 1758 roku. Co ciekawe, badania filogenetyczne z 2007 roku wykazały, że bakteriany i dromadery rozdzieliły się na odrębne gatunki około dwóch milionów lat temu. Chociaż mogą się krzyżować i wydawać na świat płodne potomstwo, istnieje znaczna różnica genetyczna wynosząca 10,3% między nimi.

Bakteriany są największymi spośród gatunków wielbłądów, łatwo rozpoznawalnymi dzięki swoim kudłatym futrom i dwóm garbom magazynującym tłuszcz. Te wielbłądy są niezwykle dobrze przystosowane do ekstremalnych środowisk, migrują w poszukiwaniu zasobów i przetrwają na minimalnej ilości wody. Są roślinożerne, a ich dieta obejmuje szeroki zakres roślinności, a nawet mogą spożywać śnieg, aby pozostać nawodnione. Bakteriany są indukcyjnymi owulatorami, z okresem ciąży wynoszącym około 13 miesięcy, zazwyczaj rodząc jedno, czasami dwa młode.

Udomowione bakteriany były nieocenione dla ludzi od tysiącleci, sięgając okresu przed 2500 rokiem p.n.e. Były używane do przenoszenia ładunków i do jazdy, a ich znaczenie zostało odzwierciedlone w różnych dziełach sztuki. W ciekawym zwrocie historycznym, bakteriany zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych w XIX wieku. Chociaż ostatecznie zostały wypuszczone na wolność, prowadząc do powstania małych dzikich populacji na pustyniach południowo-zachodnich.

Dla zainteresowanych filmami dokumentalnymi, "Historia płaczącego wielbłąda" to wzruszający mongolski film o rodzinie koczowniczych pasterzy, którzy mierzą się z problemem odrzucenia wielbłądziego cielęcia przez matkę. Obecnie globalna populacja bakterianów, głównie udomowionych, szacowana jest na około dwa miliony.