Aguti

Aguti, często nazywane zwyczajnymi aguti, to fascynujące gryzonie z rodzaju Dasyprocta. Zamieszkują lasy i zarośla Ameryki Środkowej, północnej i centralnej Ameryki Południowej oraz południowych Małych Antyli. Niektóre gatunki zostały nawet wprowadzone na Karaiby. Te stworzenia są spokrewnione z kawia domową, ale są zauważalnie większe i mają dłuższe nogi. Ich futro może przybierać różne kolory – od brązowego, czerwonego i pomarańczowego po szarawy lub czarny, zazwyczaj z jaśniejszymi brzuszkami. Gdy są przestraszone, ich szorstkie włosy stają na baczność. Aguti ważą od 2,4 do 6 kg i mierzą od 40,5 do 76 cm długości, mają krótkie, bezwłose ogony.

Co ciekawe, w Afryce Zachodniej „aguti” odnosi się do większego szczura trzcinowego. W różnych częściach obu Ameryk są znane pod różnymi nazwami: „sereque” w Meksyku, „ñeque” w Panamie i „guatusa” we wschodnim Ekwadorze. Sama nazwa „aguti” pochodzi z rdzennych języków południowoamerykańskich, takich jak Guarani lub Tupi. Te gryzonie mają unikalne cechy, takie jak pięć palców u przednich łap i trzy u tylnych, a także cylindryczne zęby trzonowe. Mogą dorastać do 60 cm długości i ważyć 4 kg, mają brązowe grzbiety oraz jasne brzuchy.

Aguti dobrze radzą sobie w zalesionych i zarośniętych obszarach Ameryki Środkowej i Południowej, w tym w lasach deszczowych, sawannach, a nawet na polach uprawnych. Chociaż w naturze są płochliwe, w niewoli mogą stać się całkiem ufne. Są szybkimi biegaczami, poruszają się z gracją i zwinnością. Ich dieta składa się głównie z opadłych owoców, liści, korzeni, a czasami z jaj ptaków gniazdujących na ziemi lub skorupiaków. Chociaż mogą czasami szkodzić plantacjom trzciny cukrowej i bananów, odgrywają kluczową rolę w rozprzestrzenianiu nasion, co korzystnie wpływa na ekosystemy.

Aguti rozmnażają się dwa razy w roku, rodząc mioty od dwóch do czterech młodych w norach wyłożonych liśćmi, korzeniami i włosami. Mogą żyć do 20 lat i często tworzą dożywotnie więzi ze swoimi partnerami. Istnieje kilka gatunków aguti, w tym aguti Azara, aguti czarny, aguti środkowoamerykański i aguti meksykański, z których każdy ma swoje unikalne cechy i siedliska.