Tamandua

Południowy tamandua, znany również jako mrówkojad czarny lub mniejszy mrówkojad, to fascynujące stworzenie z Ameryki Południowej. Można je znaleźć w różnych siedliskach, takich jak lasy i sawanny, od Wenezueli po Argentynę i Urugwaj, na wysokościach do 1600 metrów.

Istnieją cztery uznane podgatunki południowego tamandua, z których każdy zamieszkuje inne regiony Ameryki Południowej. Te średniej wielkości mrówkojady różnią się barwą i wzorami w zależności od lokalizacji. Charakterystyczne cechy, takie jak długi pysk, chwytliwy ogon i silne przednie pazury, pozwalają im na efektywne żerowanie i obronę.

Samice południowego tamandua kopulują jesienią i mają okres ciąży trwający od 130 do 190 dni. Zwykle rodzą jedno młode rocznie, które przez pierwsze kilka miesięcy życia przemieszcza się na grzbiecie matki. Zwierzęta te są głównie nocne, a swoje gniazda budują w pustych pniach drzew lub norach. W razie zagrożenia komunikują się przez syczenie i wydzielanie intensywnego zapachu.

Ich dieta składa się głównie z mrówek i termitów, choć od czasu do czasu spożywają także owoce. Do rozbijania gniazd owadów używają swoich potężnych pazurów, a długim językiem wyciągają zdobycz.

Pomimo swoich fascynujących przystosowań, południowe tamandua są zagrożone przez polowania i utratę siedlisk. Są łowione dla swoich ścięgien, a ich naturalne środowiska są coraz bardziej niszczone. W rezultacie są one rzadko spotykane i wymienione w Załączniku II CITES w południowo-wschodniej Brazylii, co podkreśla potrzebę ich ochrony.