Wampir zwyczajny

Powszechny nietoperz wampir, mały nietoperz liścionosy występujący w Ameryce Łacińskiej, jest najbardziej znany ze swojej wyjątkowej diety: żywi się głównie krwią zwierząt hodowlanych, co nazywane jest hematofagią. Jest jednym z trzech znanych gatunków nietoperzy wampirów, obok wampira owłosiononogiego i wampira białoskrzydłego.

Te nietoperze są aktywnymi nocą łowcami, cicho zbliżając się do śpiących zwierząt. Dzięki ostrym jak brzytwa zębom robią niewielkie nacięcia w skórze, a następnie wykorzystują długie języki do zlizywania krwi. Mimo swojej budzącej grozę diety, pospolite nietoperze wampiry są bardzo społecznymi stworzeniami. Podejmują takie działania jak pielęgnacja członków grupy i dzielenie się jedzeniem. Żyją w grupach poligynicznych, w których dominujące samce chronią swoje haremy samic.

Chociaż często postrzegane są jako szkodniki, ponieważ żywią się zwierzętami hodowlanymi i mogą przenosić wściekliznę, pospolity nietoperz wampir nie jest zagrożony wyginięciem. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje go jako gatunek najmniejszej troski ze względu na szeroki zasięg i dużą populację.

Początkowo znany jako Phyllostoma rotundum, nietoperz ten przeszedł kilka zmian nazwy, zanim ustalono nazwę Desmodus rotundus. Należy do podrodziny Desmodontinae, w której znajdują się również dwa inne gatunki nietoperzy wampirów. Pospolity nietoperz wampir rozpoznawalny jest po srebrnoszarym futrze, nosie w kształcie liścia i pazurzastych kciukach, które pomagają mu się wspinać i startować.

Nietoperze te preferują krew ssaków i zazwyczaj atakują zwierzęta hodowlane, choć polują również na dziką zwierzynę. Zamieszkują różne miejsca, takie jak drzewa, jaskinie i opuszczone budynki, i są dość terytorialne. Samce strzegą swoich miejsc do spania, aby przyciągnąć samice, a samice zazwyczaj rodzą jedno potomstwo na ciążę.

Ludzie mają zróżnicowane relacje z pospolitymi nietoperzami wampirami. Z jednej strony, są one problemem, ponieważ mogą przenosić wściekliznę na zwierzęta hodowlane. Z drugiej strony, ich ślina zawiera antykoagulanty, które zostały wykorzystane do opracowania leków, takich jak desmoteplaza, przydatny w leczeniu pacjentów po udarze poprzez zwiększenie przepływu krwi.