Fakty o: Łabędź czarnodzioby
Łabędź czarnodzioby – gatunek ptaka z podrodziny gęsi w rodzinie kaczkowatych.
Zasięg występowania
Łabędź czarnodzioby występuje w zależności od podgatunku:
- C. columbianus columbianus – łabędź czarnodzioby – Alaska, północna Kanada.
- C. columbianus bewickii – łabędź mały, łabędź Bewicka – gnieździ się w eurazjatyckiej tundrze, populacje zachodnie zimują na wybrzeżach Morza Północnego i Morza Śródziemnego. W Polsce spotykany głównie podczas przelotów oraz zimą (październik - kwiecień) na niżu, zwłaszcza na północy.
Morfologia
Długość ciała ok. 110–120 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 190 cm; masa ciała samic 4,1–9 kg, samców 3,8–10,5 kg. Najmniejszy łabędź Europy. W porównaniu z innymi łabędziami ma krótszą i masywniejszą szyję. Obie płcie są ubarwione czysto biało, dziób czarny z żółtą plamą u nasady, nie sięgającą do otworów nosowych (znacznie mniejszą u C. c. columbianus niż u C. c. bewickii). Nogi czarne. Młode brudnoszare z różowym dziobem o czarnej końcówce, białawym u nasady.
Tryb życia
- Biotop
- Gnieździ się na brzegach rzek strefy tundry i lasotundry. Zimuje na wybrzeżach morskich i zabagnionych jeziorach w głębi lądu.
- Gniazdo
- Na ziemi, blisko wody.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 1 do 7 jaj.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 35–40 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo po 60–70 dniach.
- Pożywienie
- Rośliny wodne i trawa oraz niewielkie ilości bezkręgowców wodnych.
Rosję