Perkoz rdzawoszyi

Perkoz rdzawoszyi to fascynujący ptak wędrowny, który doskonale przystosował się do umiarkowanych regionów półkuli północnej. Zimą często można go spotkać na spokojnych wodach w pobliżu wybrzeży oceanów lub dużych jezior. W okresie lęgowym przenosi się na płytkie słodkowodne obszary, takie jak jeziora czy bagna. Zimą jego dieta składa się głównie z ryb, które łowi nurkując, oraz owadów, które zbiera z roślinności.

Należący do rodzaju Podiceps, perkoz rdzawoszyi ma dwa podgatunki. Po raz pierwszy został opisany przez Georges'a-Louisa Leclerca, hrabiego de Buffon, a później sklasyfikowany przez Pietera Boddaerta w 1783 roku. Perkozy są znane ze swoich płatowatych palców, które czynią je doskonałymi pływakami i nurkami. Perkoz rdzawoszyi jest blisko spokrewniony z perkozem dwuczubym.

Pod względem wyglądu perkoz rdzawoszyi jest ptakiem średniej wielkości o charakterystycznym godowym upierzeniu: czarną czapeczką, czerwoną szyją i szarą twarzą. Są również znane z unikalnych pokazów zalotów i różnorodnych dźwięków godowych. W sezonie lęgowym budują gniazda na pływającej roślinności i są wtedy szczególnie wokalne.

Preferują lęgi w płytkich słodkowodnych obszarach obfitujących w wynurzoną roślinność. Są ptakami wędrownymi, które zimują na morzu, często w estuariach lub zatokach. Choć poza sezonem lęgowym są zazwyczaj ciche, mogą migrować w dużych grupach. Mimo zagrożeń ze strony drapieżników, zanieczyszczeń i zmian siedlisk, ich status ochronny jest obecnie klasyfikowany jako "najmniejszej troski".

Jeśli chodzi o rozmnażanie, perkozy rdzawoszyje gniazdują w izolowanych parach lub półkoloniach. Wykonują skomplikowane rytuały godowe i budują pływające gniazda w pobliżu wody. Oboje rodzice dzielą się obowiązkami związanymi z wysiadywaniem jaj i opieką nad młodymi. Ich dieta obejmuje bezkręgowce, ryby i skorupiaki, które łowią nurkując lub pływając. Co ciekawe, spożywają także pióra, prawdopodobnie w celu ochrony układu pokarmowego.