Osioł afrykański

Afrykański dziki osioł, znany również jako osioł afrykański, jest fascynującym przedstawicielem rodziny koniowatych, zamieszkującym pustynie i suche regiony Rogu Afryki, w szczególności Erytreę, Etiopię i Somalię. Uważa się, że ten gatunek jest dzikim przodkiem osła domowego, lecz na wolności jego populacja zmniejszyła się do około 570 osobników.

Te osły osiągają około 2 metry długości i mają wysokość w kłębie od 1,25 do 1,45 metra, ważąc 230–275 kilogramów. Ich sierść przybiera barwy od jasnoszarej do płowej, przy czym spód ciała i nogi są białe. Istnieją dwa podgatunki: osioł nubijski i osioł somalijski, każdy z charakterystycznymi cechami.

Z perspektywy ewolucyjnej uważa się, że rodzaj Equus, obejmujący wszystkie współczesne koniowate, wywodzi się z Dinohippus. Badania sugerują, że najnowszy wspólny przodek wszystkich współczesnych koniowatych żył około 5,6 miliona lat temu.

Istnieje pewna debata wśród naukowców, czy afrykański dziki osioł i osioł domowy powinny być uważane za jeden gatunek czy dwa odrębne. Jeśli uznać je za jeden, poprawna nazwa naukowa osła domowego to Equus africanus asinus.

Dzikie osły afrykańskie są niezwykle dobrze przystosowane do surowych warunków pustynnych. Mają wydajne układy trawienne, które pozwalają im przetrwać przy minimalnej ilości wody, oraz charakterystyczne zachowania, takie jak głośne wokalizacje do komunikacji. Co ciekawe, mają skłonność do badania potencjalnych zagrożeń zamiast natychmiastowej ucieczki.

Niestety, afrykański dziki osioł jest krytycznie zagrożony. Ich liczebność jest zagrożona przez utratę siedlisk, krzyżowanie się z osłami domowymi, polowania i konkurencję z bydłem. Chociaż istnieją prawne środki ochrony, ich egzekwowanie jest trudne. Wysiłki na rzecz ochrony obejmują programy hodowli w niewoli w ogrodach zoologicznych, gdzie obecnie przebywa około 150 somalijskich dzikich osłów na całym świecie.