Blue-naped parrot

Niebieskonapa papuga, znana również pod wieloma innymi nazwami, w tym niebieskokoronowana zielona papuga, papuga Luzon, filipińska zielona papuga, a lokalnie jako pikoy, jest barwnym gatunkiem ptaka występującym na Filipinach. Po raz pierwszy opisana w 1760 roku przez Mathurina Jacquesa Brissona jako Psittacus lucionensis, później została ujęta przez Carla Linneusza w jego słynnym dziele, Systema Naturae. Obecnie gatunek ten jest klasyfikowany w rodzaju Tanygnathus i obejmuje cztery podgatunki.

Ta średniej wielkości papuga, mierząca około 31 cm długości, jest głównie zielona, ale wyróżnia się uderzającymi niebieskimi oznaczeniami na koronie, karku, dolnej części pleców i kupra. Można je spotkać nie tylko na Filipinach, ale także na wyspach Talaud oraz na niektórych wyspach u północnych i wschodnich wybrzeży Borneo. Żyją w lasach wtórnych, na obrzeżach lasów i plantacjach na wysokościach do 1000 metrów. Zazwyczaj widuje się je w małych stadach liczących mniej niż dwanaście ptaków. Ich dieta obejmuje różnorodne owoce i nasiona, takie jak mango, jagody, orzechy i ziarna, a zazwyczaj gniazdują one w dziuplach drzew.

Niestety, utrata siedlisk i odłów znacznie zmniejszyły ich liczebność w wielu rejonach, z wyjątkiem wysp takich jak Mindoro i Palawan. Fundacja Katala alarmuje o rosnącym nielegalnym handlu tymi ptakami na Palawanie, co podkreśla pilną potrzebę działań na rzecz ich ochrony.