Collared kingfisher

Łowiec obrożny, znany również jako łowiec białoszyi lub łowiec namorzynowy, to ptak średniej wielkości należący do podrodziny Halcyoninae. Jego imponujący zasięg rozciąga się od Morza Czerwonego przez południową Azję aż po Polinezję. Wyróżnia się kilka podgatunków, takich jak łowiec pacyficzny, wyspowy, torresiański, mariański i melanezyjski.

Łowiec obrożny został po raz pierwszy opisany przez Georges'a-Louisa Leclerc de Buffona, a następnie nazwany Alcedo chloris przez Pietera Boddaerta. Obecny rodzaj Todiramphus został wprowadzony przez René-Léona Lesona w 1827 roku. Ten gatunek ma wiele podgatunków rozprzestrzenionych w regionach przybrzeżnych i wyspiarskich od Morza Czerwonego do Polinezji.

Mierzący od 23 do 25 cm długości, łowiec obrożny wykazuje pewne różnice kolorystyczne między samcami i samicami, a także między różnymi podgatunkami. Zazwyczaj zamieszkuje obszary przybrzeżne, namorzyny, tereny rolnicze, lasy, łąki, a nawet ogrody. Jego dieta jest bardzo zróżnicowana, obejmując małe kraby, krewetki, owady, pająki, żaby, jaszczurki, małe ryby, a okazjonalnie także małe ptaki i myszy.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, łowce obrożne gnieżdżą się w dziuplach drzew lub norach. Oboje rodzice na zmianę wysiadują jaja i karmią pisklęta. Młode ptaki opuszczają gniazdo około 44 dni po wykluciu, a gatunek ten często wychowuje dwa lęgi rocznie. Dzięki szerokiemu zasięgowi i stabilnej populacji, łowiec obrożny jest klasyfikowany jako "Najmniejszej troski" na Czerwonej Liście IUCN.