Wiwera malajska

Malajski łaskun, znany również jako cywet malajski lub cywet orientalny, to fascynujące zwierzę pochodzące z Półwyspu Malajskiego, Sumatry, Borneo, Archipelagu Riau oraz Filipin. Dzięki szerokiemu zasięgowi występowania i zdolności do przystosowania się do różnych środowisk, Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) sklasyfikowała go jako gatunek "najmniejszej troski". Gatunek ten został po raz pierwszy opisany przez Johna Edwarda Graya w 1832 roku, który nadał mu naukową nazwę Viverra tangalunga.

Malajskiego łaskuna można znaleźć m.in. w Indonezji, Malezji, Brunei, na Filipinach i w Singapurze. Są one bardzo przystosowalne i żyją w lasach, na terenach rolniczych, a nawet w pobliżu wiosek, osiągając wysokości do 1100 metrów. Te łaskuny są zwierzętami samotniczymi, głównie żyjącymi na ziemi i żywią się mieszanką bezkręgowców, małych kręgowców oraz owoców. Co ciekawe, ich populacja jest liczniejsza w dziewiczych lasach w porównaniu do obszarów, które zostały wylesione.

Jednakże, malajski łaskun stoi w obliczu kilku zagrożeń. Pułapki i polowania stanowią poważne niebezpieczeństwa, podobnie jak konkurencja z innymi zwierzętami żywiącymi się owocami. Wycinka drzew na Borneo również negatywnie wpływa na ich liczebność. Chociaż są chronione na mocy malezyjskiej Ustawy o Ochronie Przyrody, często są postrzegane jako szkodniki na obszarach wiejskich, ponieważ mogą polować na małe zwierzęta gospodarskie i niszczyć sady owocowe. W takich przypadkach rolnicy mogą je zastrzelić, jeśli powodują szkody.

Pomimo tych wyzwań, podejmowane są działania ochronne mające na celu ochronę malajskiego łaskuna. Choć napotykają lokalne zagrożenia i konflikty z działalnością człowieka, ich ogólna populacja pozostaje stabilna, częściowo dzięki zdolności do przystosowania się oraz obowiązującym środkom ochronnym.