Dorsz atlantycki

Dorsz atlantycki, znany naukowo jako Gadus morhua, jest gatunkiem ryby dennej należącej do rodziny dorszowatych (Gadidae). Jest popularnym wyborem wśród miłośników owoców morza i często nazywany dorszem na rynkach rybnych. Występuje w zachodnim Atlantyku, od Karoliny Północnej aż po Grenlandię, oraz we wschodnim Atlantyku, od Zatoki Biskajskiej po Ocean Arktyczny, w tym wokół Islandii i Morza Barentsa.

Dorsz atlantycki może osiągnąć znaczne rozmiary, dorastając do 1,5 metra długości (około 5 stóp) i ważąc do 47 kilogramów (około 104 funtów). Średnio mierzy od 61 centymetrów do 1,2 metra (około 2 do 4 stóp) i może ważyć do 40 kilogramów (około 88 funtów). Dorosłe osobniki osiągają dojrzałość płciową w wieku od dwóch do ośmiu lat i mogą żyć nawet do 25 lat. Niestety, intensywne połowy sprawiły, że w latach 90. XX wieku niektóre populacje dorsza załamały się z powodu przełowienia, co miało poważne konsekwencje dla wielu ekosystemów.

Dorsze zbierają się w duże grupy, aby rozmnażać się od późnej zimy do wiosny. Samice uwalniają jaja, które dryfują z prądami oceanicznymi i rozwijają się w larwy. Ryby te pływają w ławicach, a większe osobniki prowadzą w trakcie migracji. Jako drapieżniki szczytowe, dorsze żywią się różnymi rybami i bezkręgowcami. Ciekawostką jest, że dorsze mogą być kanibalistyczne, zwłaszcza młodsze osobniki, i zmieniają swoje zachowanie w zależności od obecności drapieżników.

Dorsz dostosowuje swoje nawyki pływackie i żywieniowe w zależności od zmieniających się temperatur. Ich dieta jest bardzo zróżnicowana, obejmując ryby, mięczaki, skorupiaki i robaki morskie. Dorsz jest także nosicielem różnych pasożytów. Zarządzanie populacjami dorsza jest kluczowe, ponieważ różne stada w północno-zachodnim i północno-wschodnim Atlantyku zmagają się z różnymi poziomami przełowienia i problemami ochronnymi.

Załamanie rybołówstwa dorsza w latach 90. XX wieku z powodu przełowienia miało znaczące konsekwencje ekonomiczne i ekologiczne. Odbudowa tych populacji okazała się trudna ze względu na skomplikowane interakcje w ekosystemach morskich. Aby zapewnić długoterminową zrównoważoność dorsza, niezbędne są strategie ochrony oparte na badaniach naukowych.