Fort de Sucy, Villecresnes

Fort de Sucy został zbudowany po wojnie francusko-pruskiej w celu obrony Paryża. Zlokalizowany na południowy wschód od Paryża w Sucy-en-Brie, fort był częścią zewnętrznego pierścienia osiemnastu dużych fortyfikacji zbudowanych w odpowiedzi na poprawę zasięgu i skuteczności artylerii od czasu budowy fortyfikacji Thiers w latach 40-tych XIX wieku. Zbudowano go zgodnie z udoskonalonymi zasadami fortyfikacji opracowanymi dla systemu Séré de Rivières.

Fort de Sucy został zbudowany w latach 1879-1881 w miejscu, które zostało wykorzystane przez Prusaków do bombardowania półwyspu Saint-Maur w czasie wojny w 1870 roku. Miejsce to kontrolowało ruch na Route nationale 4 i Route nationale 19. Z miejsca tego roztaczał się również widok na Bois Notre-Dame i las Armainvillers. Wraz z pojawieniem się ulepszonych pocisków wybuchowych, fort został zmodernizowany z betonowym pokryciem niemal natychmiast po ukończeniu budowy.

Fort w kształcie zbliżonym do prostokąta ma wcięty front z głównym wejściem w centrum, flankowanym przez kaponiery w rowie o szerokości dziewięciu metrów. Centralny magazyn w koszarach mógł pomieścić 67 ton prochu. W koszarach mieściło się 372 ludzi, dziesięciu oficerów i czołg.

W 1911 r. przewidywano modernizację, polegającą na budowie dodatkowych umocnień z betonu, w tym trzech schronów i dwóch wieżyczek obserwacyjnych z karabinami maszynowymi. Projekt ten nigdy nie został zrealizowany z powodu braku kredytów. W 1914 roku fort posiadał czternaście dział na wale i dziesięć na kaponierach. Do 1915 r. zainstalowano dwa działa przeciwlotnicze 75 mm.

W 1935 r. zainstalowano dodatkowe uzbrojenie, ale w czasie II wojny światowej fort nie był zbyt aktywny. Koszary, wykorzystywane jako magazyn amunicji, zostały zniszczone 22 sierpnia 1944 r. przez wojska niemieckie przed opuszczeniem fortu.

Opuszczony Fort de Sucy został zakupiony przez miasto Sucy-en-Brie w 1970 roku. Od 1996 roku jest on restaurowany przez stowarzyszenie "A La Découverte du Fort de Sucy"