Kormoran oliwkowy

Neotropikalny kormoran, często określany jako oliwkowy kormoran, jest ptakiem średniej wielkości, doskonale przystosowanym do życia w tropikach i subtropikach Ameryk. Jego zasięg występowania obejmuje obszary od Stanów Zjednoczonych po Amerykę Środkową i Południową. Gniazduje w takich miejscach jak Bahamy, Kuba i Trynidad, a spotkać go można zarówno w regionach przybrzeżnych, jak i na wodach śródlądowych. Wyróżnia się dwa podgatunki: jeden występujący na północy, drugi na południu. Co ciekawe, w Peru lud Uru wykorzystuje te ptaki do łowienia ryb.

Pierwsze wzmianki o tym gatunku pochodzą z 1658 roku, a Johann Friedrich Gmelin nadał mu naukową nazwę w 1789 roku. Istnieją pewne kontrowersje dotyczące jego nazwy naukowej, z niektórymi badaczami preferującymi Phalacrocorax olivaceus, a innymi Phalacrocorax brasilianus.

Neotropikalny kormoran mierzy około 64 cm długości, a rozpiętość jego skrzydeł wynosi 100 cm. Charakteryzuje się smukłą sylwetką, która odróżnia go od większego kormorana dwuczubego. Jego upierzenie jest głównie czarne, z żółtobrązową plamą na gardle, a podczas okresu lęgowego pojawiają się u niego dodatkowe białe kępki piór.

Dieta tego ptaka składa się głównie z małych ryb, ale poluje także na kijanki, żaby i wodne owady. Nurkuje pod wodę, aby pochwycić swoją zdobycz, często polując w grupach. Neotropikalne kormorany są monogamiczne i budują swoje gniazda w koloniach, składając do pięciu niebieskawo-białych jaj. Oboje rodzice na zmianę opiekują się młodymi, aż te będą w stanie samodzielnie zdobywać pokarm.

W przeciwieństwie do innych kormoranów, można zobaczyć neotropikalnego kormorana siedzącego na drutach. Zazwyczaj ptaki te pozostają w jednym miejscu przez cały rok, choć niektóre z nich migrują na północ w cieplejszych miesiącach.