Pstroszka

Czarnobiała lasówka jest gatunkiem wyróżniającym się wśród lasówek nowego świata, będąc jedynym przedstawicielem swojego rodzaju, Mniotilta. Ten efektowny ptak gniazduje w północnej i wschodniej Ameryce Północnej, a na zimę migruje do Florydy, Ameryki Środkowej oraz Karaibów, docierając nawet do Peru. Sporadycznie jest także zauważany w zachodniej Europie.

Osiągająca około 12 cm długości, czarnobiała lasówka jest łatwa do rozpoznania dzięki wyrazistym czarno-białym prążkom, które nadają jej charakterystyczny, niemal "latający humbug" wygląd. W przeciwieństwie do innych lasówek, żeruje niczym pełzacz, wspinając się w górę i w dół po pniach drzew i gałęziach w poszukiwaniu owadów i pająków.

Jednym z unikalnych cech tej lasówki jest jej śpiew, wysoki dźwięk przypominający "see wee-see wee-see" lub "weesa weesa weetee." Ma także kilka charakterystycznych dźwięków, w tym twarde "tick" i delikatne, cienkie "fsss." Co do gniazdowania, te lasówki budują gniazda w kształcie filiżanki na ziemi w lasach liściastych lub mieszanych, zwykle składając 4-5 jaj.

Pod względem wyglądu, upierzenie czarnobiałej lasówki różni się między samcami, samicami i młodymi, mimo to wszystkie mają charakterystyczny dla gatunku czarno-biały wzór. Ten wzór, w połączeniu z ich unikalnym stylem żerowania, sprawia, że są łatwe do zidentyfikowania w porównaniu do innych lasówek. Są ptakami wędrownymi, gniazdują w lasach liściastych, a w sezonie niewędrówkowym zasiedlają szerszy zakres siedlisk.

Czarnobiała lasówka jest obecnie klasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski przez IUCN. Niemniej jednak, jej populacja maleje z powodu utraty i degradacji siedlisk, a pestycydy również odegrały rolę w przeszłych spadkach liczebności. Gatunek ten stoi przed ciągłymi zagrożeniami związanymi z fragmentacją lasów i stosowaniem pestycydów.

Pod względem zachowania, ta lasówka jest znana ze swojego charakterystycznego śpiewu i stylu żerowania przypominającego pełzacza, głównie żywiąc się owadami i stawonogami. W sezonie lęgowym samce ustanawiają terytoria i przyciągają samice, które następnie budują gniazda w kształcie filiżanki na ziemi. Opiekują się swoimi młodymi, aż te opuszczą gniazdo, choć ich gniazda są czasami pasożytowane przez krowiaki brunatnogłowe.