Jedzący kartofle

„Jedzący kartofle” to słynne dzieło olejne autorstwa Vincenta van Gogha, namalowane w kwietniu 1885 roku podczas pobytu artysty w Nuenen w Holandii. Obraz ten jest obecnie dumnie prezentowany w Muzeum Van Gogha w Amsterdamie, a jego oryginalny szkic można podziwiać w Muzeum Kröller-Müller w Otterlo. Ponadto Van Gogh stworzył litografie tego obrazu, które znajdują się w kolekcjach takich instytucji jak Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Dzieło to powszechnie uznawane jest za jedno z arcydzieł van Gogha.

Celem van Gogha przy tworzeniu „Jedzących kartofle” była autentyczna prezentacja życia chłopskiego. Świadomie wybrał surowe, niewyrafinowane modele, aby uchwycić ich naturalne i nieskażone cechy. Pomimo początkowej krytyki ze strony przyjaciela Anthoniego van Rapparda, van Gogh uważał ten obraz za swoje najwspanialsze dzieło. Zainspirował się religijnym obrazem belgijskiego malarza Charlesa de Groux „Błogosławieństwo przed kolacją.”

Przed ukończeniem „Jedzących kartofle” van Gogh eksperymentował z kompozycją, tworząc litografię, co świadczy o jego zainteresowaniu technikami graficznymi. Choć van Gogh jest często kojarzony z postimpresjonizmem, jego twórczość była także wpływana przez artystów Szkoły Haskiej, takich jak Anton Mauve i Jozef Israëls.

„Jedzący kartofle” miało swoje dramatyczne momenty. Kilka wersji tego obrazu zostało skradzionych na przestrzeni lat. W szczególności wczesna wersja zatytułowana „Wnętrze tkacza” oraz „Suszone słoneczniki” zostały skradzione z Muzeum Kröller-Müller w 1988 roku. Ostateczna wersja „Jedzących kartofle” została również skradziona z Muzeum Van Gogha w 1991 roku, ale szybko odzyskana po awarii samochodu ucieczkowego złodziei.

Dzięki surowemu i szczerego przedstawieniu życia chłopskiego, „Jedzący kartofle” pozostają znaczącym dziełem w historii sztuki, ukazującym zaangażowanie van Gogha w prezentowanie realiów egzystencji klasy pracującej.