Widok Delft

"Widok Delft" to spektakularny obraz olejny autorstwa Johannesa Vermeera, stworzony około 1660–1661 roku. To arcydzieło oferuje wgląd w rodzinne miasto Vermeera w Holandii i jest uznawane za jedno z jego najsłynniejszych dzieł. Jest to wyjątkowe dzieło na tle swoich czasów, ponieważ stanowi jedno z zaledwie trzech pejzaży miejskich namalowanych przez Vermeera, obok "Małej uliczki" i zaginionego "Domu stojącego w Delft".

Od 1822 roku obraz ten jest dumnie eksponowany w Mauritshuis w Hadze. Vermeer uchwycił Delft z wyniosłego punktu widzenia na południowy wschód od miasta, uwydatniając znane zabytki, takie jak Brama Schiedam i Nowy Kościół. Nowy Kościół jest szczególnie znamienny, gdyż mieści grobowiec Wilhelma I Orańskiego oraz innych członków Domu Orańskiego-Nassau. Analizując technikę pointylizmu i brak dzwonów w wieży kościelnej, eksperci datowali dzieło na lata 1660–1661.

Scena jest zanurzona w miękkim porannym świetle, które podkreśla skomplikowane detale takich budowli jak wieża browaru Papuga i Stary Kościół. Metodyczna technika Vermeera oraz ograniczona paleta pigmentów ukazują jego niezwykłe umiejętności artystyczne. Uważa się, że mógł on korzystać z urządzeń optycznych, takich jak camera obscura, aby osiągnąć tak niespotykaną precyzję.

Obraz ma interesującą historię, przechodząc przez różne kolekcje, zanim trafił do Holenderskiego Królewskiego Gabinetu Malarstwa. Jego dziedzictwo wykracza poza świat sztuki; jest wyraźnie przedstawiony w powieści Marcela Prousta "W poszukiwaniu straconego czasu" gdzie protagonista głęboko podziwia dzieło Vermeera. W 2011 roku Holenderska Mennica Królewska umieściła obraz na monetach pamiątkowych, umacniając jego status jako ikony kultury.