Tamandua północna

Północny tamandua to fascynujący, średniej wielkości mrówkojad zamieszkujący lasy tropikalne i subtropikalne od południowego Meksyku po północne Andy. Te stworzenia można łatwo rozpoznać po jasnożółtym futrze ozdobionym charakterystycznymi czarnymi plamami na bokach, plecach i ramionach. Jedną z ich najbardziej niezwykłych cech jest chwytny ogon, który ułatwia im poruszanie się po leśnym środowisku.

Tamanduay mają wyspecjalizowaną dietę, składającą się głównie z mrówek i termitów. Posiadają długie, lepkie języki, idealne do zbierania owadów. W przeciwieństwie do swojego większego krewnego, olbrzymiego mrówkojada, północne tamanduay są doskonale przystosowane do życia na drzewach. Ich chwytny ogon i silne przednie kończyny z pazurem na środkowym palcu pozwalają im rozrywać drewno i wydobywać owady.

Chociaż są głównie nocne, północne tamanduay mogą być również aktywne w ciągu dnia. Spędzają dużo czasu na drzewach i często szukają schronienia w pustych pniach. Te samotne zwierzęta mają terytoria obejmujące od 25 do 70 hektarów i muszą być czujne wobec drapieżników, takich jak jaguary i harpie.

Ich prawie wyłącznie owadzia dieta jest imponująca—mogą zjeść do 9 000 owadów dziennie, plądrując różne gniazda. Komunikacja wśród północnych tamanduay odbywa się za pomocą znaków zapachowych. Jeśli chodzi o rozmnażanie, samce używają swoich silnych przednich kończyn i ogonów, aby zabezpieczyć samice. Po okresie ciąży trwającym od 130 do 190 dni rodzi się jedno młode, które przyczepia się do pleców matki dla bezpieczeństwa i mobilności.