Wąsoliczek lejkowargi

Nietoperz wąsaty Parnelliego to fascynujący gatunek owadożerny, zamieszkujący Amerykę Północną, Środkową i Południową. Można go znaleźć od południowej Sonory w Meksyku aż po Brazylię. Są to stosunkowo duże nietoperze z przedramionami mierzącymi około 60 milimetrów. Mają krótkie, spiczaste uszy oraz charakterystyczną lejkowatą wargę.

Preferują wilgotne siedliska, ale można je również spotkać w niektórych suchych lasach liściastych. Są zwierzętami nocnymi, które na dzień ukrywają się w jaskiniach i kopalniach. Po zapadnięciu zmroku wyruszają na polowanie, łowiąc różnorodne owady, takie jak chrząszcze, ćmy, muchy i ważki. Co wyróżnia je spośród wielu innych owadożernych nietoperzy, to ich tendencja do polowania w siedliskach innych niż nadrzeczne. Ta preferencja wiąże się z wyższym kosztem energetycznym ze względu na gęstą roślinność i większą potrzebę zwinności, ale w zamian zdobywają bardziej pożywny pokarm.

W sezonie rozrodczym, który przypada na lipiec, samice nietoperza wąsatego Parnelliego zbierają się w ciepłych jaskiniach, często mieszając się z innymi gatunkami nietoperzy. Rodzą i karmią swoje młode aż do około października.

Jednym z najbardziej interesujących aspektów nietoperza wąsatego Parnelliego jest jego echolokacja. Te nietoperze wydają dźwięki o długiej stałej częstotliwości (CF) połączone z krótkimi modulacjami częstotliwości (FM) i strukturą harmoniczną. Używają tych dźwięków do oceny względnego ruchu i określania odległości do swoich celów, polegając na sonarze czułym na efekt Dopplera dzięki długiemu komponentowi CF w swoich dźwiękach. Oprócz echolokacji, posiadają również różne inne formy komunikacji.