Bilbil zbroczony

Czerwonoliczka, często nazywana bulbulem czubatym, to uroczy ptak wróblowy pochodzący z tropikalnej Azji. Należący do rodziny bulbulowatych, ten ptak jest owocożernym rezydentem, co oznacza, że głównie żywi się owocami i małymi owadami. Znany ze swojego głośnego nawoływania i zwyczaju wyraźnego przesiadywania na drzewach, czerwonoliczka zadomowiła się także w różnych tropikalnych regionach świata, gdzie została wprowadzona.

Początkowo Carl Linnaeus sklasyfikował czerwonoliczkę razem z dzierzbowatymi w rodzaju Lanius w 1758 roku. Z czasem zdarzały się przypadki hybrydyzacji tych ptaków z innymi gatunkami bulbulowatych w niewoli, a niektóre wykazywały leucyzm, stan powodujący zmniejszoną pigmentację. Istnieje dziewięć uznanych podgatunków czerwonoliczki, z których każdy ma unikalne zasięgi geograficzne i cechy fizyczne.

Ten ptak ma około 20 centymetrów długości, charakteryzuje się brązowymi górnymi partiami ciała, białawymi dolnymi partiami oraz charakterystyczną czerwoną plamką na twarzy. Jego nawoływanie, ostre "kink-a-joo", jest często słyszane częściej niż sam ptak jest widziany. Czerwonoliczka preferuje siedliska takie jak lekko zalesione obszary, otwarte tereny z krzewami i zagajnikami oraz tereny rolnicze.

Czerwonoliczka została wprowadzona do miejsc poza swoim rodzimym zasięgiem, w tym do Australii, Stanów Zjednoczonych (szczególnie Los Angeles, Hawaje i Floryda), Mauritiusa i wysp Maskarenów. W niektórych z tych regionów jej obecność miała wpływ ekologiczny, na przykład pomagając w rozprzestrzenianiu się obcych gatunków roślin.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, ten ptak ma elastyczny sezon lęgowy i buduje gniazda w kształcie kubka w krzewach lub małych drzewach. Oboje rodzice są zaangażowani w wychowywanie młodych, początkowo karmiąc je gąsienicami i owadami, a następnie przechodząc na owoce i jagody, gdy rosną. Jednak gatunek ten staje w obliczu zagrożeń ze strony pasożytów malarii ptasiej.

Historycznie, czerwonoliczka była popularnym ptakiem klatkowym w Indiach i Azji Południowo-Wschodniej ze względu na swoje odważne zachowanie i łatwość udomowienia. Nawet dzisiaj pozostaje ulubionym ptakiem klatkowym w niektórych regionach.