Tor khudree

Tor khudree, znany również jako Deccan mahseer, Khudree mahseer lub czarny mahseer, to duża, słodkowodna ryba z rodziny karpiowatych. Występuje głównie w głównych rzekach i zbiornikach wodnych Indii oraz Sri Lanki. Jest wysoko ceniona jako ryba sportowa w Indiach i tamtejsza ludność nazywa ją mahseer lub maha seer. Po raz pierwszy została opisana przez Sykesa w 1838 roku. Tor khudree charakteryzuje się srebrzysto-niebieskim ciałem oraz płetwami, które mogą mieć krwistoczerwone lub niebieskawe zabarwienie. Rzeka Mula-Mutha w pobliżu Pune, w dorzeczu rzeki Krishna, jest typową lokalizacją tej ryby.

Od lat 70. XX wieku podejmowane są próby sztucznego rozmnażania Tor khudree. Niestety, pierwotne populacje w ich naturalnych siedliskach zostały drastycznie zmniejszone. Ostatnie badania genetyczne koncentrują się na sztucznie hodowanych populacjach, jednakże dokładne pochodzenie pierwotnych ryb jest wciąż niejasne. Tor khudree zazwyczaj migruje do górnych odcinków małych strumieni, aby się rozmnażać, co jest typowym zachowaniem wśród gatunków mahseer.

Dieta Tor khudree jest różnorodna i obejmuje rośliny, owoce, owady, krewetki oraz mięczaki. Można ją również hodować w stawach. Jest rybą drapieżną, czasami polującą na mniejsze mahseer. Chociaż odnotowywano imponująco duże osobniki, obecnie nie są one już spotykane w pierwotnych siedliskach. W celu ochrony Tor khudree zaleca się wprowadzenie środków ochronnych, takich jak tworzenie obszarów chronionych oraz hodowla w określonych regionach.

W systemie rzecznym Kaveri, wprowadzona populacja ryby znanej jako niebieskopłetwy mahseer – prawdopodobnie Tor khudree – stała się inwazyjna, niemal wyparzając rodzimy gatunek Tor remadevii. Jednakże, kwestia, czy ten niebieskopłetwy mahseer to rzeczywiście Tor khudree, czy może zupełnie inny, jeszcze nieopisany gatunek, pozostaje przedmiotem dyskusji.

Zarejestrowano rekordowe połowy Tor khudree, z raportami o rybach ważących do 150 funtów lub więcej. Co ciekawe, jeden okaz, który początkowo uważano za Tor khudree, okazał się endemicznym gatunkiem zwanym Tor remadevii. To podkreśla kluczowe znaczenie dokładnej identyfikacji gatunków w działaniach ochronnych.